گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَ مَا یُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَ مَا یُعِیدُ )۴۹بگو: «حق آمد; و باطل (کارى از آن ساخته نیست و) نمى تواند آغازگر (چیزى) باشد و نه تجدیدکننده (آن).»
(قُلْ إِن ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَیٰ نَفْسِی ۖ وَ إِنِ اهْتَدَیْتُ فَبِمَا یُوحِی إِلَیَّ رَبِّی ۚ إِنَّهُ سَمِیعٌ قَرِیبٌ )۵۰بگو: «اگر من گمراه شوم، از ناحیه خود گمراه مى شوم; و اگر هدایت یابم، بوسیله آنچه پروردگارم به من وحى مى کند مى باشد; زیرا او شنوا و نزدیک است.»
(وَ لَوْ تَرَیٰ إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِن مَّکَانٍ قَرِیبٍ )۵۱اگر ببینى هنگامى که فریادشان بلند مى شود امّا نمى توانند (از عذاب الهى) بگریزند، و آنها را از جاى نزدیکى (که انتظارش را ندارند) مى گیرند (از درماندگى آنها تعجب خواهى کرد)!
(وَ قَالُوا آمَنَّا بِهِ وَ أَنَّیٰ لَهُم التَّنَاوُشُ مِن مَّکَانٍ بَعِیدٍ )۵۲و (در آن حال) مى گویند: «به حق ایمان آوردیم.»، ولى چگونه مى توانند از فاصله دور به آن دسترسى پیدا کنند؟!
(وَ قَدْ کَفَرُوا بِهِ مِن قَبْلُ ۖ وَ یَقْذِفُونَ بِالْغَیْبِ مِن مَّکَانٍ بَعِیدٍ )۵۳در حالى که پیش از این (که در نهایت آزادى بودند) به آن کافر شدند و بدون آگاهى و دورا دور، نسبتهاى ناروا مى دادند.
(وَ حِیلَ بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ مَا یَشْتَهُونَ کَمَا فُعِلَ بِأَشْیَاعِهِم مِّن قَبْلُ ۚ إِنَّهُمْ کَانُوا فِی شَکٍّ مُّرِیبٍ )۵۴(سرانجام) میان آنهاو خواسته هایشان جدایى افکنده شد، همان گونه که پیش از این با هم کیشان آنها رفتار شد، چرا که آنها (نیز) در شکى توأم با بدگمانى بودند.
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)به‌نام خداوند بخشنده مهربان
(الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِکَةِ رُسُلًا أُولِی أَجْنِحَةٍ مَّثْنَیٰ وَ ثُلَاثَ وَ رُبَاعَ ۚ یَزِیدُ فِی الْخَلْقِ مَا یَشَاءُ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ )۱•بنام خداوند بخشنده مهربان• ستایش مخصوص خداوندى است که آفریننده آسمانها و زمین است، که فرشتگان را رسولانى قرار داد داراى بالهاى دوگانه و سه گانه و چهارگانه، او هرچه بخواهد در آفرینش مى افزاید، زیرا خداوند بر هر چیزى تواناست.
(مَّا یَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِن رَّحْمَةٍ فَلَا مُمْسِکَ لَهَا ۖ وَ مَا یُمْسِکْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِن بَعْدِهِ ۚ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ )۲هر رحمتى را خدا به روى مردم بگشاید، کسى بازدارنده آن نیست; و هرچه را او باز دارد، کسى بعد از او قادر به فرستادن آن نیست; و او توانا و حکیم است.
(یَا أَیُّهَا النَّاسُ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ ۚ هَلْ مِنْ خَالِقٍ غَیْرُ اللَّهِ یَرْزُقُکُم مِّنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ ۚ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ فَأَنَّیٰ تُؤْفَکُونَ )۳اى مردم! نعمت خدا رابر خود به یاد آورید; آیا آفریننده اى جز خدا هست که شما را از آسمان و زمین روزى دهد؟! هیچ معبودى جز او نیست; با این حال چگونه (به سوى باطل) منحرف مى شوید؟!
