(وَ نُفِخَ فِی الصُّورِ فَصَعِقَ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَن فِی الْأَرْضِ إِلَّا مَن شَاءَ اللَّهُ ۖ ثُمَّ نُفِخَ فِیهِ أُخْرَیٰ فَإِذَا هُمْ قِیَامٌ یَنظُرُونَ )۶۸و (در آستانه قیامت) در «صور» دمیده مى شود، و در پى آن همه کسانى که در آسمانها و زمینند مى میرند، مگر کسانى که خدا بخواهد; سپس بار دیگر در «صور» دمیده مى شود، ناگهان همگى به پا مى خیزند و در انتظار (حساب و جزا) هستند.
(وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَ وُضِعَ الْکِتَابُ وَ جِیءَ بِالنَّبِیِّینَ وَ الشُّهَدَاءِ وَ قُضِیَ بَیْنَهُم بِالْحَقِّ وَ هُمْ لَا یُظْلَمُونَ )۶۹و زمین (در آن روز) به نور پروردگارش روشن مى شود، و نامه هاى اعمال را پیش مى نهند و پیامبران و گواهان را حاضر مى سازند، و میان آنها بحق داورى مى شود و به آنان ستم نخواهد شد.
(وَ وُفِّیَتْ کُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَا یَفْعَلُونَ )۷۰و به هرکس آنچه انجام داده است بى کم و کاست داده مى شود; و او نسبت به آنچه انجام مى دادند از همه آگاهتر است.
(وَ سِیقَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِلَیٰ جَهَنَّمَ زُمَرًا ۖ حَتَّیٰ إِذَا جَاءُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَ قَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا أَ لَمْ یَأْتِکُمْ رُسُلٌ مِّنکُمْ یَتْلُونَ عَلَیْکُمْ آیَاتِ رَبِّکُمْ وَ یُنذِرُونَکُمْ لِقَاءَ یَوْمِکُمْ هَٰذَا ۚ قَالُوا بَلَیٰ وَ لَٰکِنْ حَقَّتْ کَلِمَةُ الْعَذَابِ عَلَی الْکَافِرِینَ )۷۱و کسانى که کافر شدند گروه گروه به سوى جهنم رانده مى شوند; هنگامى که به دوزخ مى رسند، درهاى آن گشوده مى شود و نگهبانان دوزخ به آنها مى گویند: «آیا پیامبرانى از میان شما به سویتان نیامدند که آیات پروردگارتان را براى شما بخوانند و نسبت به ملاقات این روز شما را انذار کنند؟!» مى گویند: «آرى، (پیامبران آمدند) ولى (ما مخالفت کردیم و)» فرمان عذاب الهى بر کافران مسلّم شده است.
(قِیلَ ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا ۖ فَبِئْسَ مَثْوَی الْمُتَکَبِّرِینَ )۷۲به آنان گفته مى شود: «از درهاى جهنم وارد شوید، جاودانه در آن بمانید; چه بد جایگاهى است جایگاه متکبّران!»
(وَ سِیقَ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَی الْجَنَّةِ زُمَرًا ۖ حَتَّیٰ إِذَا جَاءُوهَا وَ فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَ قَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا سَلَامٌ عَلَیْکُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدِینَ )۷۳و کسانى که تقواى الهى پیشه کردند گروه گروه به سوى بهشت برده مى شوند; هنگامى که به آن مى رسند درهاى بهشت گشوده مى شود و نگهبانان به آنان مى گویند: «سلام بر شما!گوارایتان باد! داخل بهشت شوید و جاودانه بمانید!»
(وَ قَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَ أَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَیْثُ نَشَاءُ ۖ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِینَ )۷۴آنها مى گویند: «حمد و ستایش مخصوص خداوندى است که به وعده خویش درباره ما وفا کرد و این سرزمین را میراث ما قرار داد که هر جاى بهشت را بخواهیم منزلگاه خود قرار دهیم; و چه نیکوست پاداش عمل کنندگان!»
