گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(وَ قَالُوا مَا لَنَا لَا نَرَیٰ رِجَالًا کُنَّا نَعُدُّهُم مِّنَ الْأَشْرَارِ )۶۲آنها مى گویند: «چرا مردانى را که ما از اشرار مى شمردیم (در آتش دوزخ) نمى بینیم؟!
(أَتَّخَذْنَاهُمْ سِخْرِیًّا أَمْ زَاغَتْ عَنْهُمُ الْأَبْصَارُ )۶۳آیا ما آنان را (بى جهت) به مسخره گرفتیم یا چشمها آنهارا نمى بیند؟!»
(إِنَّ ذَٰلِکَ لَحَقٌّ تَخَاصُمُ أَهْلِ النَّارِ )۶۴گفتگوهاى خصمانه دوزخیان، یک واقعیت است.
(قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنذِرٌ ۖ وَ مَا مِنْ إِلَٰهٍ إِلَّا اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ )۶۵بگو: «من تنها انذار کننده ام; و هیچ معبودى جز خداوند یگانه و حاکم بر همه چیز نیست.
(رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَیْنَهُمَا الْعَزِیزُ الْغَفَّارُ )۶۶پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است، پروردگار توانا و بسیار آمرزنده.»
(قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِیمٌ )۶۷بگو: «این خبرى بزرگ است،
(أَنتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ )۶۸که شما از آن روى گردانید!
(مَا کَانَ لِیَ مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْلَیٰ إِذْ یَخْتَصِمُونَ )۶۹من از ملأ اعلى (و فرشتگانِ عالَم بالا) به هنگامى که (درباره آفرینش آدم) گفتگو مى کردند خبر ندارم.
(إِن یُوحَیٰ إِلَیَّ إِلَّا أَنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُّبِینٌ )۷۰تنها چیزى که به من وحى مى شود این است که من انذارکننده آشکارى هستم.»
(إِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلَائِکَةِ إِنِّی خَالِقٌ بَشَرًا مِّن طِینٍ )۷۱(به خاطر بیاور) هنگامى را که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من بشرى را از گِل مى آفرینم.
(فَإِذَا سَوَّیْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِینَ )۷۲هنگامى که آن را نظام بخشیدم و از روح خود در آن دمیدم، براى او به سجده افتید.»
(فَسَجَدَ الْمَلَائِکَةُ کُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ )۷۳ در آن هنگام همه فرشتگان بدون استثنا سجده کردند،
(إِلَّا إِبْلِیسَ اسْتَکْبَرَ وَ کَانَ مِنَ الْکَافِرِینَ )۷۴جز ابلیس که تکبّر ورزید و از کافران بود.
(قَالَ یَا إِبْلِیسُ مَا مَنَعَکَ أَن تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِیَدَیَّ ۖ أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنتَ مِنَ الْعَالِینَ )۷۵فرمود: «اى ابلیس! چه چیز مانع تو شد که بر مخلوقى که با قدرت خود او را آفریدم سجده کنى؟!آیا تکبّر کردى یا از برترینها بودى؟! (برتر از این که فرمان سجود به تو داده شود!)»
(قَالَ أَنَا خَیْرٌ مِّنْهُ ۖ خَلَقْتَنِی مِن نَّارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِن طِینٍ )۷۶گفت: «من از او بهترم; مرا از آتش آفریده اى و او را از گل.»
(قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّکَ رَجِیمٌ )۷۷فرمود: «از آن (مقامات) خارج شو، که تو (از درگاه من) رانده شده اى!
(وَ إِنَّ عَلَیْکَ لَعْنَتِی إِلَیٰ یَوْمِ الدِّینِ )۷۸و به یقین لعنت من بر تو تا روز قیامت خواهد بود.»
(قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِی إِلَیٰ یَوْمِ یُبْعَثُونَ )۷۹گفت: «پروردگارا! مرا تا روزى که انسانها برانگیخته مى شوند مهلت ده.»
(قَالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنظَرِینَ )۸۰فرمود: «تو از مهلت داده شدگانى،
(إِلَیٰ یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ )۸۱(ولى) تا روز و زمان معیّن.»
(قَالَ فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ )۸۲گفت: «به عزّتت سوگند، همه آنان را گمراه خواهم کرد،
(إِلَّا عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ )۸۳مگر بندگان خالص شده ات، از میان آنها.»
