مَنْع (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَنْع (به فتح میم و سکون نون) از
واژگان قرآن کریم به معنای باز داشتن و ضدّ عطا کردن است.
مشتقات
مَنْع که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
مَنَعَکَ (به فتح میم و نون) به معنای بازداشتن،
مَنوع (به فتح میم)
مبالغه به معنای بسیار باز دارنده،
مَنَّاع ( به فتح میم و تشدید نون) مبالغه به معنای شدید المنع است.
مَنْع به معنای باز داشتن و ضدّ عطا کردن است.
به مواردی از
مَنْع که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(ما مَنَعَکَ اَلَّا تَسْجُدَ اِذْ اَمَرْتُکَ) «چه چیز باز داشت این‌که
سجده نکنی آن‌گاه که امرت کردم؟»
(وَ اِذا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعاً) «چون خیر به او رسد بسیار مانع و
بخیل است.»
(مَنَّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ اَثِیمٍ) «و بسيار مانع كار خير، متجاوز و
گناهکار است.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «منع»، ج۶، ص۲۹۲.
