مُنْذِر (مفردات‌قرآن)

مُنْذِر (به ضم میم و سکون نون) از واژگان قرآن کریم به معنای انذارکننده است.

مُنْذِر به معنای انذار کننده است.

به مواردی از مُنْذِر که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(اِنَّما اَنْتَ‌ مُنْذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ‌هادٍ)
(تو فقط بيم‌ دهنده‌اى؛ و براى هر گروهى هدايت كننده‌اى است؛ و اين‌ها همه بهانه است)

(وَ ما اَهْلَکْنا مِنْ قَرْیَةٍ اِلَّا لَها مُنْذِرُونَ‌)
(ما اهل هيچ شهر و ديارى را هلاک نكرديم مگر اين‌كه بيم‌دهندگانى از پیامبران الهی داشتند)

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۴۲.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۹۸.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۴۹۱.
۴.	↑ رعد/سوره۱۳، آیه۷.
۵.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۵۰.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۴۱۵.
۷.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۳۰۴.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۲۰.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۲۷.
۱۰.	↑ شعراء/سوره۲۶، آیه۲۰۸.
۱۱.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۷۶.
۱۲.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۵۹.
۱۳.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۲۴.
۱۴.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۶۳.
۱۵.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۲۱.