انذار
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
انذار به معنای اطّلاع رسانی بیم آور است.
انذار مصدر
باب افعال از باب «نَذِرَ - یَنْذَرُ» و به معنای آگاه شدن به امری، از آن پرهیز کردن و خود را برای آن آماده ساختن اشتقاق یافته است.
لغت شناسان و مفسران معنای انذار را با تعابیری گوناگون ذکر کرده اند؛ مانند توجّه و آگاهی دادن به آینده ای ترسناک
، آگاه کردن یا
ابلاغ و خبر دادنی که در آن ترسانیدن صورت پذیرد، برحذر داشتن از امر ترسناکی که
زمان و فرصت کافی برای پرهیز از آن باشد.
ترسانیدنی که به صورت گفتاری بوده
و در آن امر ترسناک نیز معرفی شود
پند دادن، و آموزش آنچه مردم را در بازشناسی
حق از
باطل و درست از خطا توانا می‌سازد.
برخی ریشه
نذر به معنای یاد شده را واژه ای بیگانه و برگرفته از
زبان عبری یا
سریانی دانسته اند، با این تفاوت که در آن دو زبان به علّت دارا نبودن ذال، با دال (ندر) یا زاء (نزر) تلفظ می‌شده است.
این واژه و مشتقّات آن بیش از ۱۲۴ بار در
قرآن کریم به کار رفته است
و در آن‌ها ضمن بیان این مطلب که
منذر حقیقی خداست - و از این رو یکی از
اسمای الهی منذر است
- و دیگر منذران نیز
پیام او را ابلاغ می‌کنند از مسئولیت
پیامبران به ویژه
رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله)، اهداف، موارد، شیوه، مخاطبان و واکنش آن‌ها در مورد انذار سخن به میان آمده است.
گفتنی است که افزون بر موارد کاربرد انذار و مشتقات آن، بخش های فراوانی از
قرآن بدون به کارگیری این واژگان عملاً به انذار پرداخته است، زیرا در آن‌ها از
عذاب ، دشواری
مرگ ،
برزخ ،
جهان آخرت ، حسابرسی،
جهنّم و عذاب الهی به صورت
اعلام ،
اخبار ،
تهدید ،
وعید و
تحذیر یاد شده است.
دائرة المعارف قرآن کریم، برگرفته از مقاله «انذار».
