• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه ۳۷۵ قرآن کریم سوره شعراء

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.



(وَ اتَّقُوا الَّذِی خَلَقَکُمْ وَ الْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِینَ )۱۸۴
از (نافرمانى) کسى که شما و اقوام پیشین را آفرید بپرهیزید!»


(قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِینَ )۱۸۵
آنها گفتند: «تو فقط از افسون شدگانى


(وَ مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَ إِن نَّظُنُّکَ لَمِنَ الْکَاذِبِینَ )۱۸۶
وتو بشرى همچون ما هستى; و ما تو را از دروغ گویان مى دانیم.


(فَأَسْقِطْ عَلَیْنَا کِسَفًا مِّنَ السَّمَاءِ إِن کُنتَ مِنَ الصَّادِقِینَ )۱۸۷
اگر راست مى گویى، قطعات (سنگهاى) آسمانى را بر ما بباران!»


(قَالَ رَبِّی أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ )۱۸۸
(شعیب) گفت: «پروردگار من به اعمالى که شما انجام مى دهید داناتر است.»


(فَکَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ یَوْمِ الظُّلَّةِ ۚ إِنَّهُ کَانَ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ )۱۸۹
سرانجام او را تکذیب کردند،و عذابِ روزِ سایبان (سایبانى از ابرِ صاعقه خیز) آنها را فرا گرفت; به یقین آن عذاب روزى بزرگ بود!


(إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً ۖ وَ مَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ )۱۹۰
در این ماجرا، نشانه (و عبرتى) بود; ولى بیشتر آنها مؤمن نبودند.


(وَ إِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ )۱۹۱
و پروردگار تو توانا و مهربان است.


(وَ إِنَّهُ لَتَنزِیلُ رَبِّ الْعَالَمِینَ )۱۹۲
به یقین این (قرآن) از سوى پروردگار جهانیان نازل شده است.


(نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِینُ )۱۹۳
روح الامین آن را نازل کرده،


(عَلَیٰ قَلْبِکَ لِتَکُونَ مِنَ الْمُنذِرِینَ )۱۹۴
بر قلب (پاک) تو، تا از بیم دهندگان باشى.


(بِلِسَانٍ عَرَبِیٍّ مُّبِینٍ )۱۹۵
(آن را) به زبان عربى (و گویا، و) آشکار (نازل کرد).


(وَ إِنَّهُ لَفِی زُبُرِ الْأَوَّلِینَ )۱۹۶
و توصیف آن در کتابهاى (آسمانى) پیشینیان نیز آمده است.


(أَوَلَمْ یَکُن لَهُم آیَةً أَن یَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِی إِسْرَائِیلَ )۱۹۷
آیا همین نشانه براى آنها کافى نیست که علماى بنى اسرائیل بخوبى از آن آگاهند؟!


(وَ لَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَیٰ بَعْضِ الْأَعْجَمِینَ )۱۹۸
هرگاه ما آن را بر فردى از عجم [= غیر عرب] ها نازل مى کردیم،


(فَقَرَأَهُ عَلَیْهِم مَّا کَانُوا بِهِ مُؤْمِنِینَ )۱۹۹
و او آن را بر ایشان مى خواند، به آن ایمان نمى آوردند.


(کَذَٰلِکَ سَلَکْنَاهُ فِی قُلُوبِ الْمُجْرِمِینَ )۲۰۰
(آرى،) این گونه (با بیانى رسا) قرآن رادر دلهاى مجرمان وارد کردیم.


(لَا یُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّیٰ یَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِیمَ )۲۰۱
(امّا) به آن ایمان نمى آورند تا عذاب دردناک را مشاهده کنند.


(فَیَأْتِیَهُم بَغْتَةً وَ هُمْ لَا یَشْعُرُونَ )۲۰۲
ناگهان به سراغشان مى آید،در حالى که توجّه (و انتظار آن را) ندارند.


(فَیَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ )۲۰۳
و (در آن هنگام) مى گویند: «آیا به ما مهلتى داده خواهد شد؟!»


(أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ )۲۰۴
یا براى عذاب ما عجله مى کنند؟!


(أَفَرَأَیْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِینَ )۲۰۵
آیا مى دانى که، اگر (باز هم) سالیانى آنها را از این زندگى بهره مند سازیم،


(ثُمَّ جَاءَهُم مَّا کَانُوا یُوعَدُونَ )۲۰۶
سپس عذابى که به آنها وعده داده شده به سراغشان بیاید،




جعبه ابزار