(وَ مَن یَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ ۖ وَ مَن یُضْلِلْ فَلَن تَجِدَ لَهُم أَوْلِیَاءَ مِن دُونِهِ ۖ وَ نَحْشُرُهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَلَیٰ وُجُوهِهِمْ عُمْیًا وَ بُکْمًا وَ صُمًّا ۖ مَّأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ کُلَّمَا خَبَتْ زِدْنَاهُمْ سَعِیرًا )۹۷هر کس را خدا هدایت کند، هدایت یافته (واقعى) اوست; و کسانى را که (به سبب اعمالشان) گمراه سازد، سرپرستانى (هدایت کننده) غیر خدا براى آنها نخواهى یافت; وروز قیامت، آنها را بر صورتهایشان محشور مى کنیم، در حالى که نابینا و گنگ و کرند; جایگاهشان دوزخ است; هرزمان آتش آن فرونشیند، شعله سوزانى بر آنان مى افزاییم!
(ذَٰلِکَ جَزَاؤُهُم بِأَنَّهُمْ کَفَرُوا بِآیَاتِنَا وَ قَالُوا أَإِذَا کُنَّا عِظَامًا وَ رُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِیدًا)۹۸این کیفر آنهاست، بخاطر این که نسبت به آیات ما کافر شدند و گفتند: «آیا هنگامى که ما استخوانهاى پوسیده و خاکهاى پراکنده اى شدیم، آیا بار دیگر آفرینش تازه اى خواهیم یافت؟!»
۞ (أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ قَادِرٌ عَلَیٰ أَن یَخْلُقَ مِثْلَهُمْ وَ جَعَلَ لَهُم أَجَلًا لَّا رَیْبَ فِیهِ فَأَبَی الظَّالِمُونَ إِلَّا کُفُورًا)۹۹آیا نمى دانند خدایى که آسمانها و زمین را آفریده، قادر است مثل آنان را بیافریند (و به زندگى جدید بازشان گرداند)؟! و براى آنان سرآمدى قطعى ـ که شکى در آن نیست ـ قرار داده ; امّا ستمکاران، جز کفر و انکار را ابا داشتند.
(قُل لَّوْ أَنتُمْ تَمْلِکُونَ خَزَائِنَ رَحْمَةِ رَبِّی إِذًا لَّأَمْسَکْتُمْ خَشْیَةَ الْإِنفَاقِ ۚ وَ کَانَ الْإِنسَانُ قَتُورًا)۱۰۰بگو: «اگر شما مالک خزاین رحمت پروردگار من بودید. در آن صورت، (بخاطر تنگ نظرى) امساک مى کردید، مبادا انفاق، مایه تنگدستى شما شود» و انسان تنگ نظر است.
(وَ لَقَدْ آتَیْنَا مُوسَیٰ تِسْعَ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ ۖ فَاسْأَلْ بَنِی إِسْرَائِیلَ إِذْ جَاءَهُمْ فَقَالَ لَهُ فِرْعَوْنُ إِنِّی لَأَظُنُّکَ یَا مُوسَیٰ مَسْحُورًا)۱۰۱ما به موسى نُه معجزه روشن دادیم; پس از بنى اسرائیل سؤال کن آن زمان که (موسى) به سراغ آنها آمد (چگونه بودند)؟ فرعون به او گفت: «اى موسى! گمان مى کنم تو افسون شده اى.»
(قَالَ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا أَنزَلَ هَٰؤُلَاءِ إِلَّا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ بَصَائِرَ وَ إِنِّی لَأَظُنُّکَ یَا فِرْعَوْنُ مَثْبُورًا)۱۰۲(موسى) گفت: «تو مى دانى این معجزات را جز پروردگار آسمانهاو زمین نفرستاده;در حالى که مایه روشنى دلهاست و من گمان مى کنم اى فرعون، تو (بزودى) هلاک خواهى شد!»
(فَأَرَادَ أَن یَسْتَفِزَّهُم مِّنَ الْأَرْضِ فَأَغْرَقْنَاهُ وَ مَن مَّعَهُ جَمِیعًا)۱۰۳پس (فرعون) تصمیم گرفت آنان را از آن سرزمین براند; ولى ما، او و تمام کسانى را که با او بودند، غرق کردیم.
(وَ قُلْنَا مِن بَعْدِهِ لِبَنِی إِسْرَائِیلَ اسْکُنُوا الْأَرْضَ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ جِئْنَا بِکُمْ لَفِیفًا)۱۰۴و بعد از آن به بنى اسرائیل گفتیم: «در این سرزمین ساکن شوید; امّا هنگامى که وعده آخرت فرا رسد، همه شما را دسته جمعى (به آن دادگاه عدل) مى آوریم.»
