(وَ بِالْحَقِّ أَنزَلْنَاهُ وَ بِالْحَقِّ نَزَلَ ۗ وَ مَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَ نَذِیرًا)۱۰۵و ما آن [
قرآن] را بحق نازل کردیم; و بحق نازل شد; و تو را، جز بشارت دهنده و بیم دهنده، نفرستادیم.
(وَ قُرْآنًا فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَی النَّاسِ عَلَیٰ مُکْثٍ وَ نَزَّلْنَاهُ تَنزِیلًا)۱۰۶و قرآنى (بر تو نازل کردیم) که (آیات) آن را از هم جدا کردیم، تا آن را به تدریج و با آرامش بر مردم بخوانى; و به یقین آن را ما نازل کردیم.
(قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لَا تُؤْمِنُوا ۚ إِنَّ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِن قَبْلِهِ إِذَا یُتْلَیٰ عَلَیْهِمْ یَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا)۱۰۷بگو: «خواه به آن ایمان بیاورید، یا نیاورید، کسانى که پیش از آن به آنها دانش داده شده، هنگامى که قرآن بر آنان خوانده مى شود،سجده کنان به خاک مى افتند،»
(وَ یَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِن کَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا)۱۰۸و مى گویند: «منزّه است پروردگار ما، که وعده اش به یقین انجام شدنى است.»
(وَ یَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ یَبْکُونَ وَ یَزِیدُهُمْ خُشُوعًا)۩۱۰۹آنها (بى اختیار) به خاک مى افتند و گریه مى کنند; و (این آیات، همواره) بر خشوعشان مى افزاید.
(قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَٰنَ ۖ أَیًّا مَّا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَیٰ ۚ وَ لَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِکَ وَ لَا تُخَافِتْ بِهَا وَ ابْتَغِ بَیْنَ ذَٰلِکَ سَبِیلًا)۱۱۰بگو: ««اللّه» را بخوانید یا «رحمان» را، هر کدام را بخوانید، (ذات پاکش یکى است; و) بهترین نامها براى اوست.» و نمازت را زیاد بلند، یا زیاد آهسته نخوان; و در میان آن دو، راهى (معتدل) انتخاب کن.
(وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَدًا وَ لَمْ یَکُن لَّهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُن لَّهُ وَلِیٌّ مِّنَ الذُّلِّ ۖ وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیرًا)۱۱۱و بگو: «حمد و ستایش مخصوص خداوندى است که نه فرزندى اختیار کرده، و نه شریکى در حکومت دارد، و نه بخاطر ضعف و ذلّت، (حامى و) سرپرستى براى اوست.» و او را بسیار بزرگ بشمار.
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)به‌نام خداوند بخشنده مهربان
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَنزَلَ عَلَیٰ عَبْدِهِ الْکِتَابَ وَ لَمْ یَجْعَل لَّهُ عِوَجًا ۜ )۱حمد مخصوص خدایى است که این کتاب را بر بنده (برگزیده)اش نازل کرد، و هیچ گونه کژى در آن قرار نداد;
(قَیِّمًا لِّیُنذِرَ بَأْسًا شَدِیدًا مِّن لَّدُنْهُ وَ یُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِینَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُم أَجْرًا حَسَنًا)۲در حالى که پایدار و بر پا دارنده (دیگر کتب آسمانى) است; تا از جانب او (بدکاران را) از عذاب شدیدى بترساند; و مؤمنانى را که کارهاى شایسته انجام مى دهند، بشارت دهد که پاداش نیکویى براى آنهاست;
(مَّاکِثِینَ فِیهِ أَبَدًا)۳(همان بهشت برین) که جاودانه در آن خواهند ماند.
(وَ یُنذِرَ الَّذِینَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا)۴و (نیز) آنها را که گفتند: «خداوند، فرزندى اختیار کرده است»، انذار کند.
