گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(إِلَّا رَحْمَةً مِّن رَّبِّکَ ۚ إِنَّ فَضْلَهُ کَانَ عَلَیْکَ کَبِیرًا)۸۷مگر رحمتى از سوى پروردگارت (شامل حالت گردد)، که فضل پروردگارت بر تو بزرگ بوده است.
(قُل لَّئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنسُ وَ الْجِنُّ عَلَیٰ أَن یَأْتُوا بِمِثْلِ هَٰذَا الْقُرْآنِ لَا یَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ کَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِیرًا)۸۸بگو: «اگر انس و جن دست به دست هم دهند که همانند این قرآن را بیاورند، همانند آن را نخواهند آورد; هر چند (در این کار) پشتیبان یکدیگر باشند.»
(وَ لَقَدْ صَرَّفْنَا لِلنَّاسِ فِی هَٰذَا الْقُرْآنِ مِن کُلِّ مَثَلٍ فَأَبَیٰ أَکْثَرُ النَّاسِ إِلَّا کُفُورًا)۸۹ما در این قرآن، به صورت هاى گوناگون براى مردم از هر چیز نمونه اى آوردیم (و همه معارف در آن جمع است); امّا بیشتر مردم جز کفر و انکار را، ابا داشتند.
(وَ قَالُوا لَن نُّؤْمِنَ لَکَ حَتَّیٰ تَفْجُرَ لَنَا مِنَ الْأَرْضِ یَنبُوعًا)۹۰و گفتند: «ما هرگز به تو ایمان نمى آوریم تا این که چشمه جوشانى از این سرزمین (خشک و سوزان) براى ما خارج سازى،
(أَوْ تَکُونَ لَکَ جَنَّةٌ مِّن نَّخِیلٍ وَ عِنَبٍ فَتُفَجِّرَ الْأَنْهَارَ خِلَالَهَا تَفْجِیرًا)۹۱یاباغى از نخل و انگور از آن تو باشد; و در لابه لاى آن نهرها جارى سازى،
(أَوْ تُسْقِطَ السَّمَاءَ کَمَا زَعَمْتَ عَلَیْنَا کِسَفًا أَوْ تَأْتِیَ بِاللَّهِ وَ الْمَلَائِکَةِ قَبِیلًا)۹۲یا قطعات (سنگهاى) آسمان را آنچنان که مى پندارى، بر سر ما فرود آرى; یا خداوند و فرشتگان را در برابر ما بیاورى،
(أَوْ یَکُونَ لَکَ بَیْتٌ مِّن زُخْرُفٍ أَوْ تَرْقَیٰ فِی السَّمَاءِ وَ لَن نُّؤْمِنَ لِرُقِیِّکَ حَتَّیٰ تُنَزِّلَ عَلَیْنَا کِتَابًا نَّقْرَؤُهُ ۗ قُلْ سُبْحَانَ رَبِّی هَلْ کُنتُ إِلَّا بَشَرًا رَّسُولًا)۹۳یا براى تو خانه اى (پر نقش و نگار) از طلا باشد; یا به آسمان بالا روى; و حتّى اگر به آسمان روى، ایمان نمى آوریم مگر آن که نامه اى (از سوى خدا) بر ما فرود آورى که آن را بخوانیم.» بگو:«منزّه است پروردگارم (از این سخنان بى معنا)! مگر من جز انسانى فرستاده (از سوى خدا) هستم؟!»
(وَ مَا مَنَعَ النَّاسَ أَن یُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَیٰ إِلَّا أَن قَالُوا أَبَعَثَ اللَّهُ بَشَرًا رَّسُولًا)۹۴تنها چیزى که بعد از آمدن هدایت، مانع شد مردم ایمان بیاورند، این بود که (از روى نادانى و بى خبرى) گفتند: «آیا خداوند بشرى را بعنوان رسول فرستاده است؟!»
(قُل لَّوْ کَانَ فِی الْأَرْضِ مَلَائِکَةٌ یَمْشُونَ مُطْمَئِنِّینَ لَنَزَّلْنَا عَلَیْهِم مِّنَ السَّمَاءِ مَلَکًا رَّسُولًا)۹۵بگو: «(آرى) اگر در روى زمین فرشتگانى (زندگى مى کردند، و)با آرامش گام بر مى داشتند، ما فرشته اى را از آسمان بعنوان رسول، بر آنها مى فرستادیم;» (چرا که رهنماى هر گروهى باید از جنس خودشان باشد).
(قُلْ کَفَیٰ بِاللَّهِ شَهِیدًا بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ ۚ إِنَّهُ کَانَ بِعِبَادِهِ خَبِیرًا بَصِیرًا)۹۶بگو:«همین بس که خداوند، میان من و شما گواه باشد; چرا که او نسبت به بندگانش آگاه و بیناست.»
