لفّ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَفّ (به فتح لام و تشدید فاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای
پیچیدن و
جمع کردن است. از مشتقات این واژه در
آیات قرآن لَفیف به معنای پیچیده به هم و جمع شده در روی هم است.
لَفّ به معنی
پیچیدن و
جمع کردن است. «لفّه لفّا: ضمّه و جمعه».
لَفیف پیچیده به هم و جمع شده در روی هم است.
(فَاِذا جاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ جِئْنا بِکُمْ لَفِیفاً) ظاهرا مراد از لفیف جمع شده است، یعنی: «چون وعده
آخرت آید شما را مختلط و مجتمع آوریم، بدان با خوبان، ستمگران با ستم‌کشان با هم آیند، تا میانشان به
حق داوری شود».
(لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَ نَباتاً • وَ جَنَّاتٍ اَلْفافاً) «تا با آن دانه و روئیدنی و باغات انبوه و درهم فرو رفته برویانیم».
(وَ الْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ • اِلی رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَساقُ) «ساق
میّت به ساقش پیچیده شده آن روز، روز سوق شدن به سوی
پروردگار است». چون
روح به
حلقوم رسید ساق‌ها در آن حال مرده و به هم چسبیده است.
رجوع شود به «ساق» تا معنی
آیه روشن شود.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "لفّ"، ج۶، ص۱۹۸.
