(عَسَیٰ رَبُّکُمْ أَن یَرْحَمَکُمْ ۚ وَ إِنْ عُدتُّمْ عُدْنَا ۘ وَ جَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْکَافِرِینَ حَصِیرًا)۸امید است پروردگارتان بر شما رحمت آورد. و اگر برگردید، ما هم باز مى گردیم; و جهنم را براى کافران، زندان سختى قرار دادیم.
(إِنَّ هَٰذَا الْقُرْآنَ یَهْدِی لِلَّتِی هِیَ أَقْوَمُ وَ یُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِینَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُم أَجْرًا کَبِیرًا )۹این قرآن،به راهى که استوارترین راههاست، هدایت مى کند; و به مؤمنانى که کارهاى شایسته انجام مى دهند، بشارت مى دهد که براى آنهاپاداش بزرگى است.
(وَ أَنَّ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ أَعْتَدْنَا لَهُم عَذَابًا أَلِیمًا )۱۰و این که آنها که به سراى دیگر ایمان نمى آورند، عذاب دردناکى براى آنان آماده ساخته ایم.
(وَ یَدْعُ الْإِنسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءَهُ بِالْخَیْرِ ۖ وَ کَانَ الْإِنسَانُ عَجُولًا )۱۱انسان (بر اثر شتابزدگى)، بدیها را طلب مى کند آن گونه که نیکیها را مى طلبد; و انسان، همیشه عجول بوده است.!
(وَ جَعَلْنَا اللَّیْلَ وَ النَّهَارَ آیَتَیْنِ ۖ فَمَحَوْنَا آیَةَ اللَّیْلِ وَ جَعَلْنَا آیَةَ النَّهَارِ مُبْصِرَةً لِّتَبْتَغُوا فَضْلًا مِّن رَّبِّکُمْ وَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِینَ وَ الْحِسَابَ ۚ وَ کُلَّ شَیْءٍ فَصَّلْنَاهُ تَفْصِیلًا )۱۲ما شب و روز را دو نشانه (عظمت و رحمت خود) قرار دادیم; سپس نشانه شب را محو کرده، و نشانه روز را روشنى بخش ساختیم تا (در پرتو آن،) فضل پروردگارتان را بطلبید (و به تلاش براى زندگى برخیزید)،و عدد سالها و حساب را بدانید; و هر چیزى را بطور مشخص (و آشکار،) بیان کردیم.
(وَ کُلَّ إِنسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَائِرَهُ فِی عُنُقِهِ ۖ وَ نُخْرِجُ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ کِتَابًا یَلْقَاهُ مَنشُورًا)۱۳و هر انسانى، اعمالش را بر گردنش آویخته ایم; و روز قیامت، نامه (اعمالش را) براى او بیرون مى آوریم که آن را در برابر خود، گشوده مى بیند.
(اقْرَأْ کِتَابَکَ کَفَیٰ بِنَفْسِکَ الْیَوْمَ عَلَیْکَ حَسِیبًا )۱۴(و به او مى گوییم:) نامه (اعمال) خود را بخوان، کافى است که امروز، خود حسابرس خویش باشى!
(مَّنِ اهْتَدَیٰ فَإِنَّمَا یَهْتَدِی لِنَفْسِهِ ۖ وَ مَن ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا ۚ وَ لَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَیٰ ۗ وَ مَا کُنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّیٰ نَبْعَثَ رَسُولًا )۱۵هر کس هدایت شود، به نفع خود هدایت مى یابد; و آن کس که گمراه گردد، به زیان خود گمراه مى شود; و هیچ گنهکارى بار گناه دیگرى را به دوش نمى کشد; و ما هرگز (قومى را) مجازات نخواهیم کرد، مگر آن که پیامبرى مبعوث کنیم. (تا وظایفشان را بیان کند).
(وَ إِذَا أَرَدْنَا أَن نُّهْلِکَ قَرْیَةً أَمَرْنَا مُتْرَفِیهَا فَفَسَقُوا فِیهَا فَحَقَّ عَلَیْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْنَاهَا تَدْمِیرًا )۱۶و هنگامى که بخواهیم شهر و دیارى را هلاک کنیم، نخست اوامر خود را براى «مترفین» [
= ثروتمندان مست ثروت ] آن جا، بیان مى داریم، سپس هنگامى که به مخالفت برخاستند و استحقاق مجازات یافتند، آنها را به شدّت در هم مى کوبیم.
(وَ کَمْ أَهْلَکْنَا مِنَ الْقُرُونِ مِن بَعْدِ نُوحٍ ۗ وَ کَفَیٰ بِرَبِّکَ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِیرًا بَصِیرًا )۱۷چه بسیار اقوامى را که بعد از نوح، مى زیستند (طبق همین سنت) هلاک کردیم. و کافى است که پروردگارت نسبت به گناهان بندگانش آگاه، و بیناست.
