(قُلْ أَیُّ شَیْءٍ أَکْبَرُ شَهَادَةً ۖ قُلِ اللَّهُ ۖ شَهِیدٌ بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ ۚ وَ أُوحِیَ إِلَیَّ هَٰذَا الْقُرْآنُ لِأُنذِرَکُم بِهِ وَ مَن بَلَغَ ۚ أَ ئِنَّکُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ اللَّهِ آلِهَةً أُخْرَیٰ ۚ قُل لَّا أَشْهَدُ ۚ قُلْ إِنَّمَا هُوَ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ وَ إِنَّنِی بَرِیءٌ مِّمَّا تُشْرِکُونَ)۱۹بگو: «بالاترین گواهى، گواهى کیست؟» (سپس) بگو: «خداوند، گواه میان من و شماست; و (بهترین دلیل این است که) این قرآن بر من وحى شده، تا شما و تمام کسانى را که این (قرآن) به آنها مى رسد، با آن بیم دهم. آیا براستى شما گواهى مى دهید که معبودان دیگرى با خداست؟!» بگو: «من هرگز چنین گواهى نمى دهم». بگو: «اوست تنها معبود یگانه; و من از آنچه همتاى او قرار مى دهید، بیزارم.»
(الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَعْرِفُونَهُ کَمَا یَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمُ ۘ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ فَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ)۲۰کسانى که کتاب آسمانى به ایشان داده ایم، بخوبى او
[پیامبر
] را مى شناسند، همان گونه که فرزندان خود را مى شناسند; فقط کسانى که سرمایه وجود خود را از دست داده اند، ایمان نمى آورند.
(وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَیٰ عَلَی اللَّهِ کَذِبًا أَوْ کَذَّبَ بِآیَاتِهِ ۗ إِنَّهُ لَا یُفْلِحُ الظَّالِمُونَ)۲۱چه کسى ستمکارتر است از آن کس که بر خدا دروغ بسته (و همتایى براى او قائل شده)، یا آیات او را تکذیب کرده است؟! به یقین ستمکاران، رستگار نخواهند شد.
(وَ یَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِیعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِینَ أَشْرَکُوا أَیْنَ شُرَکَاؤُکُمُ الَّذِینَ کُنتُمْ تَزْعُمُونَ)۲۲(به یاد آور) آن روز را که همه آنها را محشور مى کنیم; سپس به مشرکان مى گوییم:« معبودهایتان، که همتاى خدا مى پنداشتید، کجایند؟!» (چرا به یارى شما نمى آیند؟!)
(ثُمَّ لَمْ تَکُن فِتْنَتُهُمْ إِلَّا أَن قَالُوا وَ اللَّهِ رَبِّنَا مَا کُنَّا مُشْرِکِینَ)۲۳سپس پاسخ و عذر آنها، چیزى جز این نیست که مى گویند: «به خداوندى که پروردگار ماست سوگند که ما مشرک نبودیم!»
(انظُرْ کَیْفَ کَذَبُوا عَلَیٰ أَنفُسِهِمْ ۚ وَ ضَلَّ عَنْهُم مَّا کَانُوا یَفْتَرُونَ)۲۴ببین چگونه به خودشان (نیز) دروغ مى گویند، و (آن روز) آنچه را بدروغ همتاى خدا مى پنداشتند، از دست مى دهند!
(وَ مِنْهُم مَّن یَسْتَمِعُ إِلَیْکَ ۖ وَ جَعَلْنَا عَلَیٰ قُلُوبِهِمْ أَکِنَّةً أَن یَفْقَهُوهُ وَ فِی آذَانِهِمْ وَقْرًا ۚ وَ إِن یَرَوْا کُلَّ آیَةٍ لَّا یُؤْمِنُوا بِهَا ۚ حَتَّیٰ إِذَا جَاءُوکَ یُجَادِلُونَکَ یَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ)۲۵پاره اى از آنها به (سخنان) تو، گوش فرا مى دهند; ولى بر دلهاى آنان پرده ها افکنده ایم تا آن را نفهمند; و در گوش هاى آنها، سنگینى قرار داده ایم. و اگر هر نشانه اى را ببینند، ایمان نمى آورند; تا آن جا که وقتى به سراغ تو مى آیند با تو مجادله مى کنند; و کافران مى گویند: «اینها فقط افسانه هاى پیشینیان است.»
(وَ هُمْ یَنْهَوْنَ عَنْهُ وَ یَنْأَوْنَ عَنْهُ ۖ وَ إِن یُهْلِکُونَ إِلَّا أَنفُسَهُمْ وَ مَا یَشْعُرُونَ)۲۶آنها دیگران را (از ایمان به) آن باز مى دارند; و خود نیز از آن دورى مى کنند; آنها جز خود را هلاک نمى کنند; ولى نمى فهمند!
(وَ لَوْ تَرَیٰ إِذْ وُقِفُوا عَلَی النَّارِ فَقَالُوا یَا لَیْتَنَا نُرَدُّ وَ لَا نُکَذِّبَ بِآیَاتِ رَبِّنَا وَ نَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ)۲۷اگر (حال آنها را) هنگامى که در برابر آتش (دوزخ) ایستاده اند، ببینى! مى گویند: «اى کاش (بار دیگر به دنیا) بازگردانده مى شدیم، و آیات پروردگارمان را تکذیب نمى کردیم، و از مؤمنان بودیم.»
