نَهْی (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَهْی (به فتح نون و سکون هاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای زجر و
منع به وسیله قول یا به غیر آن است.
نَهْی به معنای زجر و منع است. «نَهَاهُ عنه: زجره عنه و منعه عنه»
خواه به وسیله قول باشد یا به غیر آن.
نهی به معنای زجر و منع است خواه به وسیله قول باشد یا به غیر آن. مثلا در
(وَ نَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى) (و نفس را از هوا باز دارد.)
مراد دفع
شهوت نفس است از فعل
حرام.
نهی قولی اعمّ از آن است که به لفظ
امر باشد مثل:
(فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الْأَوْثَانِ ) (از
پلیدی بت‌ها اجتناب كنيد.)
و یا به لفظ «لا تفعل» باشد مانند:
(وَ لا تَقْرَبا هَذِهِ الشَّجَرَةَ) (ولى نزديك اين درخت نشويد.)
در
آیه:
(وَ ما آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا) (آنچه را
پیامبر براى شما آورده بگيريد و (
اطاعت كنيد) و از آنچه شما را نهى كرده خوددارى نماييد.)
شامل هر دو است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «نهی»، ج۷، ص۱۱۶.
