• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه ۴۹۰ قرآن کریم سوره زخرف

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.



(وَ الَّذِی نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّیْتًا ۚ کَذَٰلِکَ تُخْرَجُونَ)۱۱
همان کسى که از آسمان آبى فرستاد به مقدار معیّن، و بوسیله آن سرزمین مرده را حیات بخشیدیم; همین گونه (در قیامت از قبرها) بیرون آورده مى شوید.


(وَ الَّذِی خَلَقَ الْأَزْوَاجَ کُلَّهَا وَ جَعَلَ لَکُم مِّنَ الْفُلْکِ وَ الْأَنْعَامِ مَا تَرْکَبُونَ)۱۲
و همان کسى که همه زوجها را آفرید، و براى شما از کشتیها و چهارپایان مرکبهایى قرار داد که بر آن سوار مى شوید،


(لِتَسْتَوُوا عَلَیٰ ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْکُرُوا نِعْمَةَ رَبِّکُمْ إِذَا اسْتَوَیْتُمْ عَلَیْهِ وَ تَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنَا هَٰذَا وَ مَا کُنَّا لَهُ مُقْرِنِینَ)۱۳
تا بر پشت آنها بخوبى قرار گیرید; سپس هنگامى که بر آنها قرار گرفتید، نعمت پروردگارتان را یاد کنید و بگویید: «پاک و منزّه است کسى که این را مسخّرما ساخت، وگرنه ما توانایى تسخیر آن را نداشتیم;


(وَ إِنَّا إِلَیٰ رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ)۱۴
و به یقین ما به سوى پروردگارمان باز مى گردیم.»


(وَ جَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا ۚ إِنَّ الْإِنسَانَ لَکَفُورٌ مُّبِینٌ)۱۵
آنها براى او از میان بندگانش جزئى قرار دادند (و ملائکه را دختران خدا خواندند); انسان ناسپاسى آشکار است.


(أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا یَخْلُقُ بَنَاتٍ وَ أَصْفَاکُم بِالْبَنِینَ)۱۶
آیا از میان مخلوقاتش دختران را (براى خود) انتخاب کرده وپسران را مخصوص شما ساخته است؟!


(وَ إِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُم بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَٰنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ کَظِیمٌ)۱۷
در حالى که هر گاه یکى از آنها را به همان چیزى که براى خداوند رحمان شبیه قرار داده [= به تولّد دختر ] بشارت دهند، صورتش (از فرط ناراحتى) سیاه مى شود و خشمگین مى گردد.


(أَوَمَن یُنَشَّأُ فِی الْحِلْیَةِ وَ هُوَ فِی الْخِصَامِ غَیْرُ مُبِینٍ)۱۸
آیا کسى را که در میان زینتها پرورش مى یابد و به هنگام جدال قادر به تبیین مقصود خود نیست (فرزند خدا مى خوانید)؟!


(وَ جَعَلُوا الْمَلَائِکَةَ الَّذِینَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَٰنِ إِنَاثًا ۚ أَ شَهِدُوا خَلْقَهُمْ ۚ سَتُکْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَ یُسْأَلُونَ)۱۹
و آنها فرشتگان را که بندگان خداوند رحمانند مؤنث پنداشتند; آیا هنگام آفرینش آنها حضور داشته اند؟! گواهى آنان نوشته مى شود و (از آن) بازخواست خواهند شد.


(وَ قَالُوا لَوْ شَاءَ الرَّحْمَٰنُ مَا عَبَدْنَاهُم ۗ مَّا لَهُم بِذَٰلِکَ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ هُمْ إِلَّا یَخْرُصُونَ)۲۰
آنان گفتند: «اگر خداوند رحمان مى خواست ما آنها [= فرشتگان] را پرستش نمى کردیم.» ولى به این امر هیچ گونه علم و یقین ندارند و تنها حدسى بى اساس دارند.


(أَمْ آتَیْنَاهُمْ کِتَابًا مِّن قَبْلِهِ فَهُم بِهِ مُسْتَمْسِکُونَ)۲۱
یا این که ما کتابى پیش از این به آنان داده ایم و آنها به آن تمسّک مى جویند؟!


(بَلْ قَالُوا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَیٰ أُمَّةٍ وَ إِنَّا عَلَیٰ آثَارِهِم مُّهْتَدُونَ)۲۲
(چنین نبوده است،) بلکه آنها مى گویند: «ما نیاکان خود را بر آیینى یافتیم، و ما نیز به پیروى آنان هدایت یافته ایم.»




جعبه ابزار