(خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ كَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُّنتَشِرٌ)۷آنان در حالى که چشمهایشان از شدّت وحشت به زیر افتاده، همچون ملخهایى که به هرسو پراکنده مى شوند از قبرها بیرون مى آیند،
(مُّهْطِعِینَ إِلَی الدَّاعِ ۖ یَقُولُ الْکَافِرُونَ هَٰذَا یَوْمٌ عَسِرٌ)۸در حالى که به سوى این دعوت کننده الهى گردن مى کشند;کافران مى گویند: «امروز روز سخت (و دردناکى) است!»
(کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُنُوحٍ فَکَذَّبُوا عَبْدَنَا وَ قَالُوا مَجْنُونٌ وَ ازْدُجِرَ)۹پیش از آنها قوم نوح (پیامبرشان را) تکذیب کردند، (آرى) بنده ما را تکذیب کرده و گفتند: «او دیوانه است.» و (با انواع آزارها از ادامه رسالتش) بازداشته شد.
(فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّی مَغْلُوبٌ فَانتَصِرْ)۱۰او به پیشگاه پروردگار عرضه داشت: «من مغلوب (این قوم طغیانگر) شده ام، پس (مرا) یارى کن!»
(فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُّنْهَمِرٍ)۱۱در این هنگام درهاى آسمان را با آبى فراوان و بىوقفه گشودیم;
(وَ فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُیُونًا فَالْتَقَی الْمَاءُ عَلَیٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ)۱۲و زمین را شکافتیم و چشمه هاى زیادى بیرون فرستادیم; و این دو آب براى هدفى که مقدّر شده بود درآمیختند (و دریاى وحشتناکى تشکیل شد)!
(وَ حَمَلْنَاهُ عَلَیٰ ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَ دُسُرٍ)۱۳و او را بر (کشتى) ساخته شده از الواح و میخها سوار کردیم;
(تَجْرِی بِأَعْیُنِنَا جَزَاءً لِّمَن کَانَ کُفِرَ)۱۴(آن کشتى) تحت مراقبت ما حرکت مى کرد. این پاداشى بود براى کسانى که (از سوى دشمنان) مورد انکار قرار گرفته بودند.
(وَ لَقَد تَّرَکْنَاهَا آیَةً فَهَلْ مِنَ مُّدَّکِرٍ)۱۵ما این ماجرا را بعنوان نشانه اى در میان امتها باقى گذاردیم; آیا کسى هست که پند گیرد؟!
(فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَ نُذُرِ)۱۶(اکنون بنگرید) عذاب و انذارهاى من چگونه بود!
(وَ لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنَ مُّدَّکِرٍ)۱۷ما قرآن را براى پند گرفتن آسان ساختیم; آیا کسى هست که پند گیرد؟!
(کَذَّبَتْ عَادٌ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَ َ نُذُرِ)۱۸قوم عاد (نیز پیامبر خود را) تکذیب کردند;پس (ببینید) عذاب و انذارهاى من چگونه بود!
(إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا صَرْصَرًا فِی یَوْمِ نَحْسٍ مُّسْتَمِرٍّ)۱۹ما تندباد وحشتناک و سردى را در روزى شومِ مستمر بر آنان فرستادیم،
(تَنزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُّنقَعِرٍ)۲۰که مردم را همچون تنه هاى نخل ریشه کن شده از جا برمى کند!
(فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَ َ نُذُرِ)۲۱پس (ببینید) عذاب و انذارهاى من چگونه بود!
(وَ َ لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنَ مُّدَّکِرٍ)۲۲ما قرآن را براى پند گرفتن آسان ساختیم; آیا کسى هست که پند گیرد؟!
(کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ)۲۳طایفه ثمود (نیز) انذارهاى الهى را تکذیب کردند،
(فَقَالُوا أَ بَشَرًا مِّنَّا وَاحِدًا نَّتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَّفِی ضَلَالٍ وَ َ سُعُرٍ)۲۴و گفتند: «آیا ما از بشرى از جنس خود پیروى کنیم؟! اگر چنین کنیم در گمراهى و جنون خواهیم بود.
(أَ أُلْقِیَ الذِّکْرُ عَلَیْهِ مِنَ بَیْنِنَا بَلْ هُوَ کَذَّابٌ أَشِرٌ)۲۵آیا از میان ما تنها بر او وحى نازل شده؟! نه، او دروغگوى ه‌وسبازى است.»
(سَیَعْلَمُونَ غَدًا مَّنِ الْکَذَّابُ الْأَشِرُ)۲۶ولى فردا مى فهمند چه کسى دروغگوى هوسباز است!
(إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَّهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ و َ اصْطَبِرْ)۲۷(به صالح گفتیم:) ما «ناقه» را براى آزمایش آنها مى فرستیم; در انتظار پایان کار آنان باش و صبر کن!
