• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اشر (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: اشر (قاموس قرآن (جلد ۱))
مقالات مرتبط: أَشِر (لغات‌قرآن).


أَشِر (به فتح الف و کسر شین) از اصطلاحات بکار رفته در قرآن کریم به معنای خودپسند، متکبر و طاغی است.


أَشِر (بر وزن کتف)
[۱] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۷۷.    
[۲] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۸۷.    
به معنای خودپسند، متکبر و طاغی است. راغب گوید آن شدت بطر است. بطر: طغیان و خود گم کردنی که از وفور نعمت و قدرت ناشی میشود.

(بَلْ هُوَ کَذَّابٌ‌ اَشِرٌ. سَیَعْلَمُونَ غَداً مَنِ الْکَذَّابُ‌ الْاَشِرُ)
[۳] قمر/سوره۵۴، آیه۲۵- ۲۶.    
بلکه او (پیغمبر) دروغگوی متکبّر است فردا. حتما می‌دانند دروغگوی متکبّر کیست. این کلمه فقط دو بار در قرآن یافت می‌شود.

۱. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۷۷.    
۲. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۸۷.    
۳. ↑ قمر/سوره۵۴، آیه۲۵- ۲۶.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اشر»، ج۱، ص۸۷    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن
جعبه ابزار