أَشِر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَشِر (به فتح الف و کسر شین) از
واژگان قرآن کریم به معنای خودپسند، متکبر و طاغی است.
این کلمه فقط دو بار در
قرآن کریم یافت می‌شود.
أَشِر (بر وزن کتف) به معنای خودپسند، متکبر و طاغی است.
راغب گوید آن شدت بطر است. بطر طغیان و خود گم کردنی که از وفور نعمت و قدرت ناشی می‌شود.
به موردی از
أَشِر که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(بَلْ هُوَ کَذَّابٌ اَشِرٌ سَیَعْلَمُونَ غَداً مَنِ الْکَذَّابُ الْاَشِرُ) «بلکه او (پیغمبر) دروغگوی متکبّر است فردا حتما می‌دانند دروغگوی متکبّر کیست.»
این کلمه فقط دو بار در قرآن یافت می‌شود.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اشر»، ج۱، ص۸۷
