گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(أَفَسِحْرٌ هَٰذَا أَمْ أَنتُمْ لَاتُبْصِرُونَ)۱۵آیا این (دوزخ که مى بینید) سحر است یا شما نمى بینید؟!
(اصْلَوْهَا فَاصْبِرُوا أَوْ لَا تَصْبِرُوا سَوَاءٌ عَلَیْکُمْ ۖ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ)۱۶در آن وارد شوید و بسوزید; مى خواهید صبر کنید یا نکنید، براى شما یکسان است; تنها به اعمالتان جزا داده مى شوید!
(إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَ نَعِیمٍ)۱۷ولى پرهیزگاران در میان باغهاى بهشتى و نعمتهاى فراوان جاى دارند،
(فَاکِهِینَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَ وَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ)۱۸و از آنچه پروردگارشان به آنها داده شاد و مسرورند و پروردگارشان آنان را از عذاب دوزخ نگاه داشته است.
(کُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ)۱۹(به آنها گفته مى شود:) بخورید و بیاشامید گوارا باد (بر شما); اینها در برابر اعمالى است که انجام مى دادید.
(مُتَّکِئِینَ عَلَیٰ سُرُرٍ مَّصْفُوفَةٍ ۖ وَ زَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِینٍ)۲۰این در حالى است که بر تختهایى که در کنار هم چیده شده تکیه مى زنند، و «حورالعین» را به همسرىِ آنها در مى آوریم.
(وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُم بِإِیمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ مَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَیْءٍ ۚ کُلُّ امْرِئٍ بِمَا کَسَبَ رَهِینٌ)۲۱کسانى که ایمان آوردند و فرزندانشان به پیروى از آنان ایمان اختیار کردند، فرزندانشان را (در بهشت) به آنان ملحق مى کنیم; و از (پاداش) عملشان چیزى نمى کاهیم; و هر کس در گرو اعمال خویش است.
(وَ أَمْدَدْنَاهُم بِفَاکِهَةٍ وَ لَحْمٍ مِّمَّا یَشْتَهُونَ)۲۲و همواره از انواع میوه ها و گوشتها ـ از هر گونه که بخواهند ـ در اختیارشان مى گذاریم.
(یَتَنَازَعُونَ فِیهَا کَأْسًا لَّا لَغْوٌ فِیهَا وَ لَا تَأْثِیمٌ)۲۳آنها در بهشت جامهاى لبریز (از شراب طهور) را که نه بیهوده گویى در آن است و نه گناه، از یکدیگر مى گیرند.
(وَ یَطُوفُ عَلَیْهِمْ غِلْمَانٌ لَهُم کَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَّکْنُونٌ)۲۴و پیوسته بر گِردشان نوجوانانى براى (خدمت) آنان گردش مى کنند که همچون مرواریدهاى پوشیده در صدفند.
(وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَیٰ بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ)۲۵در این هنگام رو به یکدیگر کرده (از گذشته ها) مى پرسند;
(قَالُوا إِنَّا کُنَّا قَبْلُ فِی أَهْلِنَا مُشْفِقِینَ)۲۶مى گویند: «ما در میان خانواده خود ترسان بودیم (مبادا گناهان آنها دامن ما را بگیرد)!
(فَمَنَّ اللَّهُ عَلَیْنَا وَ وَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ)۲۷امّا خداوند بر ما منّت نهاد و از عذاب سخت و نافذ (دوزخ) ما را حفظ کرد.
(إِنَّا کُنَّا مِن قَبْلُ نَدْعُوهُ ۖ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِیمُ)۲۸ما از پیش او را مى خواندیم (و مى پرستیدیم)، که اوست نیکوکار و مهربان.»
(فَذَکِّرْ فَمَا أَنتَ بِنِعْمَتِ رَبِّکَ بِکَاهِنٍ وَ لَا مَجْنُونٍ)۲۹پس تذکّر ده، که به نعمت و لطف پروردگارت تو کاهن و مجنون نیستى.
(أَمْ یَقُولُونَ شَاعِرٌ نَّتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ)۳۰بلکه آنها مى گویند: «او شاعرى است که ما انتظار مرگش را مى کشیم!»
(قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّی مَعَکُم مِّنَ الْمُتَرَبِّصِینَ)۳۱بگو: «انتظار بکشید که من هم با شما انتظار مى کشم (شما انتظار مرگ مرا، و من انتظار نابودى شما را با عذاب الهى)!»
