(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)به‌نام خداوند بخشنده مهربان
(الَّذِینَ کَفَرُوا وَ صَدُّوا عَن سَبِیلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ)۱•بنام خداوند بخشنده مهربان• کسانى که کافر شدند و (مردم را) از راه خدا باز داشتند، (خداوند) اعمالشان را نابود مى کند.
(وَالَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ آمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَ هُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ ۙ کَفَّرَ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَ أَصْلَحَ بَالَهُمْ)۲و کسانى که ایمان آوردند و کارهاى شایسته انجام دادند و به آنچه بر محمد نازل شده ـ و آن حقّى است از سوى پروردگارشان ـ نیز ایمان آوردند، خداوند گناهانشان را مى بخشد و کارشان رااصلاح مى کند.
(ذَٰلِکَ بِأَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا اتَّبَعُوا الْبَاطِلَ وَ أَنَّ الَّذِینَ آمَنُوا اتَّبَعُوا الْحَقَّ مِن رَّبِّهِمْ ۚ کَذَٰلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ لِلنَّاسِ أَمْثَالَهُمْ)۳این بخاطر آن است که کافران از باطل پیروی کردند، و مؤمنان از حقی که از سوی پروردگارشان بود تبعیت نمودند؛این گونه خداوند برای مردم مثلهای (زندگی) آنان را بیان می کند.
(فَإِذَالَقِیتُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّیٰ إِذَا أَثْخَنتُمُوهُمْ فَشُدُّواالْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَ إِمَّا فِدَاءً حَتَّیٰ تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا ۚ ذَٰلِکَ وَ لَوْ یَشَاءُ اللَّهُ لَانتَصَرَ مِنْهُمْ وَ لَٰکِن لِّیَبْلُوَ بَعْضَکُم بِبَعْضٍ ۗ وَ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَلَن یُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ)۴و هنگامى که با کافران (جنایت پیشه در میدان جنگ) روبرو شدید گردنهایشان را بزنید، تا آنها را از پا در آورید; در این هنگام اسیران را محکم ببندید; سپس یا منّت گذارید (و آزادشان کنید) یا در برابر آزادى از آنان فدیه [
= غرامت ] بگیرید; (و آزادشان کنید; و این وضع را ادامه دهید) تا جنگ بار سنگین خود را بر زمین نهد; (آرى وظیفه) این است; و اگر خدا مى خواست خودش آنها را مجازات مى کرد، امّا مى خواهد بعضى از شما را با بعضى دیگر بیازماید; و کسانى که در راه خدا کشته شدند، خداوند هرگز اعمالشان را از بین نمى برد.
(سَیَهْدِیهِمْ وَ یُصْلِحُ بَالَهُمْ)۵و آنان را
هدایت نموده و کارشان را اصلاح مى کند;
(وَ یُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَهَا لَهُمْ)۶و آنها را در بهشت (جاویدانش) که اوصاف آن را براى آنان بیان کرده وارد مى کند.
(یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِن تَنصُرُوا اللَّهَیَنصُرْکُمْ وَ یُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ)۷اى کسانى که ایمان آورده اید! اگر (آیین) خدا را یارى کنید، شما را یارى مى کند و گامهایتان را استوار مى دارد.
(وَ الَّذِینَ کَفَرُوا فَتَعْسًا لَّهُمْ وَ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ)۸و کسانى که کافر شدند، مرگ بر آنان! و اعمالشان نابود باد!
(ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ کَرِهُوا مَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ)۹این بخاطر آن است که از آنچه خداوند نازل کرده ناخشنود بودند; از این رو خدا اعمالشان را حبط و نابود کرد.
(أَ فَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ ۚ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ ۖ وَ لِلْکَافِرِینَ أَمْثَالُهَا)۱۰آیا در زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانى که قبل از آنان بودند (و با حق ستیز کردند) چگونه بود؟! خداوند آنها را هلاک کرد; و براى کافران امثال آن خواهد بود.
ذَٰلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَی الَّذِینَ آمَنُوا وَ أَنَّ الْکَافِرِینَ لَا مَوْلَیٰ لَهُمْ۱۰این براى آن است که خداوند مولا و سرپرست کسانى است که ایمان آوردند; امّا کافران مولایى ندارند.
