بال (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بال از
واژگان قرآن کریم به معنای حال، خاطر و قلب است.
این کلمه چهار بار در
قرآن مجید آمده است.
بال به معنای حال است.
مجمع البیان و
مفردات آن را حال معنی کرده‌اند.
در
قاموس حال و خاطر و قلب و غیره نیز گفته شده است.
به مواردی از
بال که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(قالَ فَما بالُ الْقُرُونِ الْاُولی قالَ عِلْمُها عِنْدَ رَبِّی) «
فرعون گفت: حال مردمان گذشته (که به
خدا ایمان نیاوردند) چیست؟
موسی گفت علم آنها پیش پروردگار من است.»
(فَسْئَلْهُ ما بالُ النِّسْوَةِ اللَّاتِی قَطَّعْنَ اَیْدِیَهُنَّ) «حال و حکایت زنانی که دست‌هایشان را بریدند چیست؟»
به موردی که در
نهج البلاغه به کار رفته است، اشاره می شود:
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) می‌فرماید:
«وَ لَا- تَخْطُرُ بِبَالِ اُولِی الرَّوِیَّاتِ خَاطِرَةٌ مِنْ تَقْدِیرِ جَلَالِ عِزَّتِهِ.» «به خاطر صاحبان فکر چیزی از اندازه قدرت
خدا نمی‌رسد.»
در این‌جا می‌بینیم که
بال در قلب به کار رفته است.
راغب در این‌گونه موارد «بال» را به معنی حال باطنی (که قلب هم می‌شود گفت) گرفته است.
کلمه
(بال) چهار بار در
قرآن مجید آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بال»، ج۱، ص۲۴۸.
