(إِنَّا أَنزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ ۖ فَمَنِ اهْتَدَی فَلِنَفْسِهِ ۖ وَ مَن ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا ۖ وَ مَا أَنتَ عَلَیْهِم بِوَکِیلٍ )۴۱ما این کتاب (آسمانى) را براى مردم بحق بر تو نازل کردیم; هر کس (در پرتو آن) هدایت شود به نفع خود اوست; و هر کس گمراهى را برگزیند، تنها به زیان خود گمراه مى گردد; و تو مأمور اجبارشان (به هدایت) نیستى.
(اللَّهُ یَتَوَفَّی الْأَنفُسَ حِینَ مَوْتِهَا وَ الَّتِی لَمْ تَمُتْ فِی مَنَامِهَا ۖ فَیُمْسِکُ الَّتِی قَضَیٰ عَلَیْهَا الْمَوْتَ وَ یُرْسِلُ الْأُخْرَیٰ إِلَیٰ أَجَلٍ مُّسَمًّی ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ )۴۲خداوند ارواح را به هنگام مرگ قبض مى کند، و روح کسانى را که نمرده اند نیز به هنگام خواب مى گیرد; سپس ارواح کسانى که فرمان مرگشان را صادر کرده نگه مى دارد و ارواح دیگرى را (که باید زنده بمانند) باز مى گرداند تا سر آمدى معیّن; در این امر نشانه هاى روشنى است براى کسانى که مى اندیشند.
(أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ شُفَعَاءَ ۚ قُلْ أَ وَ لَوْ کَانُوا لَا یَمْلِکُونَ شَیْئًا وَ لَا یَعْقِلُونَ )۴۳آیا آنان غیر از خدا شفیعانى گرفته اند؟! به آنان بگو: «آیا (از آنها شفاعت مى طلبید) هر چند مالک چیزى نباشند و درک و شعورى براى آنها نباشد؟
(قُل لِّلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِیعًا ۖ لَّهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ۖ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ )۴۴بگو: «تمام شفاعت تنها از آنِ خداست، (زیرا) حاکمیّت آسمانها و زمین از آنِ اوست، سپس همه شما به سوى او باز گردانده مى شوید.»
(وَ إِذَا ذُکِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ ۖ وَ إِذَا ذُکِرَ الَّذِینَ مِن دُونِهِ إِذَا هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ )۴۵هنگامى که خداوند به یگانگى یاد مى شود، دلهاى کسانى که به آخرت ایمان ندارند مشمئز (و متنفّر) مى گردد; امّا هنگامى که از معبودهایى غیر از او یاد مى شود، آنان خوشحال مى شوند.
(قُلِ اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ عَالِمَ الْغَیْبِ وَ الشَّهَادَةِ أَنتَ تَحْکُمُ بَیْنَ عِبَادِکَ فِی مَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ )۴۶بگو: «خداوندا! اى آفریننده آسمانها و زمین، و آگاه از اسرار نهان و آشکار، تو در میان بندگانت در آنچه درباره آن اختلاف داشته اند داورى خواهى کرد.»
(وَ لَوْ أَنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا وَ مِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ مِن سُوءِ الْعَذَابِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ۚ وَ بَدَا لَهُم مِّنَ اللَّهِ مَا لَمْ یَکُونُوا یَحْتَسِبُونَ )۴۷اگر ستمکاران تمام آنچه را روى زمین است مالک باشند و همانند آن بر آن افزوده شود، حاضرند همه را فدا کنند تا از عذاب شدید روز قیامت رهایى یابند; و از سوى خدا براى آنها امورى ظاهر مى شود که هرگز گمان نمى کردند.
