(وَ إِذَا رَآکَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِن یَتَّخِذُونَکَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا الَّذِی یَذْکُرُ آلِهَتَکُمْ وَ هُم بِذِکْرِ الرَّحْمَٰنِ هُمْ کَافِرُونَ )۳۶هنگامى که کافران تو را مى بینند، کارى جز استهزا کردن تو ندارند; (و مى گویند:) آیا این همان کسى است که معبودهاى شما را نکوهش مى کند؟! در حالى که خودشان ذکر خداوند رحمان را انکار مى کنند.
(خُلِقَ الْإِنسَانُ مِنْ عَجَلٍ ۚ سَأُرِیکُمْ آیَاتِی فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ )۳۷(گرچه) انسان از عجله آفریده شده; ولى با عجله چیزى از من نخواهید; بزودى آیاتم را به شما نشان خواهم داد!
(وَ یَقُولُونَ مَتَیٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ )۳۸آنها مى گویند: «اگر راست مى گویید، این وعده (قیامت) کى فرا مى رسد؟!»
(لَوْ یَعْلَمُ الَّذِینَ کَفَرُوا حِینَ لَا یَکُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَ لَا عَن ظُهُورِهِمْ وَ لَا هُمْ یُنصَرُونَ )۳۹اگر کافران مى دانستند زمانى که (فرا مى رسد) نمى توانند آتش را از صورت ها و پشتهاى خود دور کنند، و هیچ کس آنان را یارى نمى کند (این قدر درباره قیامت شتاب نمى کردند)!
(بَلْ تَأْتِیهِم بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلَا یَسْتَطِیعُونَ رَدَّهَا وَ لَا هُمْ یُنظَرُونَ )۴۰آرى، (این مجازات الهى) بطور ناگهانى به سراغشان مى آید و مبهوتشان مى کند; آنچنان که توانایى دفع آن را ندارند، و به آنها مهلت داده نمى شود.
(وَ لَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِکَ فَحَاقَ بِالَّذِینَ سَخِرُوا مِنْهُم مَّا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ )۴۱(اگر تو را استهزا کنند نگران نباش،) پیامبران پیش از تو را (نیز) استهزا کردند; امّا سرانجام، آنچه را استهزا مى کردند دامان استهزاکنندگان را گرفت (و مجازات الهى آنها را در هم کوبید).
(قُلْ مَن یَکْلَؤُکُم بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ مِنَ الرَّحْمَٰنِ ۗ بَلْ هُمْ عَن ذِکْرِ رَبِّهِم مُّعْرِضُونَ )۴۲بگو: «چه کسى شما را در شب و روز از (مجازات) خداوند رحمان نگاه مى دارد؟!» بلکه آنان از یاد پروردگارشان رویگردانند.
(أَمْ لَهُم آلِهَةٌ تَمْنَعُهُم مِّن دُونِنَا ۚ لَا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَ أَنفُسِهِمْ وَ لَا هُم مِّنَّا یُصْحَبُونَ )۴۳آیا آنها غیر از ما معبودانى دارند که مى توانند از آن(مفردات‌قرآن)ان دفاع کنند؟! (این خدایان ساختگى) نه مى توانند خودشان را یارى دهند; و نه از ناحیه ما همراهى مى شوند.
(بَلْ مَتَّعْنَا هَٰؤُلَاءِ وَ آبَاءَهُمْ حَتَّیٰ طَالَ عَلَیْهِمُ الْعُمُرُ ۗ أَفَلَا یَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِی الْأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا ۚ أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ )۴۴آرى، ما آنها و پدرانشان را (از نعمتها) بهره مند ساختیم، تا آن جا که عمرشان طولانى شد (و مایه غرور و طغیانشان گردید); آیا نمى بینند که ما پیوسته از زمین (و اهلش) مى کاهیم؟! آیا آنها غالبند (یا ما)؟!
