(کَذَٰلِکَ نَقُصُّ عَلَیْکَ مِنْ أَنبَاءِ مَا قَدْ سَبَقَ ۚ وَ قَدْ آتَیْنَاکَ مِن لَّدُنَّا ذِکْرًا)۹۹این گونه از اخبار پیشین براى تو بازگو مى کنیم; و ما از نزد خود، ذکرى [
= قرآن ] به تو دادیم.
(مَّنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ یَحْمِلُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وِزْرًا)۱۰۰هرکس از آن روى گردان شود، روز قیامت بار سنگینى (از گناه) بر دوش خواهد داشت!
(خَالِدِینَ فِیهِ ۖ وَ سَاءَ لَهُم یَوْمَ الْقِیَامَةِ حِمْلًا)۱۰۱در حالى که جاودانه در آن خواهند ماند; و بد بارى است براى آنها در روز قیامت!
(یَوْمَ یُنفَخُ فِی الصُّورِ ۚ وَ نَحْشُرُ الْمُجْرِمِینَ یَوْمَئِذٍ زُرْقًا)۱۰۲روزى که در «صور» دمیده مى شود; و مجرمان را با بدنهاى کبود، در آن روز جمع مى کنیم!
(یَتَخَافَتُونَ بَیْنَهُمْ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا عَشْرًا)۱۰۳آنها آهسته با هم گفتگو مى کنند; (بعضى مى گویند:) شما فقط ده روز (در عالم برزخ) درنگ کردید.
(نَّحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَقُولُونَ إِذْ یَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِیقَةً إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا یَوْمًا)۱۰۴ما به آنچه آنها مى گویند آگاهتریم، هنگامى که نیکو روش ترین آنها مى گوید: «شما تنها یک روز درنگ کردید.»
(وَ یَسْأَلُونَکَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ یَنسِفُهَا رَبِّی نَسْفًا)۱۰۵و از تو درباره کوه ها سؤال مى کنند; بگو: «(در پایان جهان) پروردگارم آنها را به کلى (متلاشى کرده) بر باد مى دهد!
(فَیَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا)۱۰۶سپس زمین را صاف و هموار و بى آب و گیاه رها مى سازد،
(لَّا تَرَیٰ فِیهَا عِوَجًا وَ لَا أَمْتًا)۱۰۷در آن، هیچ پستى و بلندى نمى بینى.»
(یَوْمَئِذٍ یَتَّبِعُونَ الدَّاعِیَ لَا عِوَجَ لَهُ ۖ وَ خَشَعَتِ الْأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَٰنِ فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا)۱۰۸در آن روز،همه از دعوت کنندۀ الهی پیروی نموده، وقدرت بر مخالفت او نخواهند داشت (وهمگی از قبرها برمی خیزند)؛ و همۀ صداها در برابر(عظمت) خداوند رحمان،خاضع می شود؛ و جز صدای آهسته چیزی نمی شنوی.
(یَوْمَئِذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَ رَضِیَ لَهُ قَوْلًا)۱۰۹در آن روز، شفاعت (هیچ کس) سودى نمى بخشد، جز کسى که خداوند رحمان به او اجازه داده، و از گفتار او راضى است.
(یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَ مَا خَلْفَهُمْ وَ لَا یُحِیطُونَ بِهِ عِلْمًا)۱۱۰خداوند آنچه را پیش رو دارند، و آنچه را (در دنیا) پشت سر گذاشته اند مى داند; در حالى که آنها به او احاطه علمى ندارند.
(وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَیِّ الْقَیُّومِ ۖ وَ قَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا)۱۱۱و (در آن روز) همه چهره ها در برابر خداوند زنده پاینده، خاضع مى شود; و آن که بار ستمى بر دوش دارد، مأیوس (و زیان کار) است.
(وَ مَن یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا یَخَافُ ظُلْمًا وَ لَا هَضْمًا)۱۱۲(امّا) آن کس که کارهاى شایسته انجام دهد، در حالى که مؤمن باشد، نه از ستمى مى ترسد، و نه از کمبود (حقش).
(وَ کَذَٰلِکَ أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِیًّا وَ صَرَّفْنَا فِیهِ مِنَ الْوَعِیدِ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ أَوْ یُحْدِثُ لَهُم ذِکْرًا)۱۱۳و این گونه آن را قرآنى عربى (و فصیح و گویا) نازل کردیم، و انواع وعیدها (و انذارها) را در آن بازگو نمودیم، شاید آن تقوا پیشه کنند; یا برایشان سبب یادآورى شود.
