نَسْف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَسْف (به فتح نون و سکون سین) از
واژگان قرآن کریم به معنای کندن و پراکندن است.
نَسْف به معنای کندن و پراکندن است. «نَسَفَ الرّیحُ التّراب: فرّقه و ذرَّه» باد خاک را پراکند. «نَسَفَ البناء نَسْفاً: قلعه من اصله.»
(لَنُحَرِّقَنَّهُ ثُمَ لَنَنْسِفَنَّهُ فِی الْیَمِ نَسْفاً) «آنرا ریز ریز کرده سپس بطور کامل در
دریا می‌پراکنیم.»
(وَ یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْجِبالِ فَقُلْ یَنْسِفُها رَبِّی نَسْفاً) (و از تو درباره كوه‌ها سؤال مى‌كنند؛ بگو: «(در پايان جهان پروردگارم آنها را به كلى متلاشى كرده بر باد مى‌دهد!)
(وَ اِذَا الْجِبالُ نُسِفَتْ) (و آنگاه كه كوه‌ها از جا كنده و متلاشى شوند)
آیات در باره ریز ریز و پراکنده شدن کوه‌ها در
قیامت است که در «جبل» بطور مشروح گفته‌ایم.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «نسف»، ج۷، ص۵۶.
