هَمْس (مفردات‌قرآن)

هَمْس (به فتح‌ هاء و سکون میم) از واژگان قرآن کریم به معنای صدای آهسته است.
این لفظ فقط یک‌بار در کلام الله آمده است.

هَمْس به معنای صدای آهسته است.

به موردی از هَمْس که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(وَ خَشَعَتِ الْاَصْواتُ لِلرَّحْمنِ فَلا تَسْمَعُ اِلَّا هَمْساً)
«روز قیامت صداها برای خدا خاموش شده، نمی‌شنوی مگر صدای آهسته‌ای را.»

همس اقدام صدای بسیار آهسته پاها است.

به موردی که در نهج البلاغه به کار رفته است، اشاره می شود:

امام علی (صلوات‌الله‌علیه) می‌فرماید: «وَ لَا هَمْسُ‌ قَدَمٍ فِی الْاَرْضِ»
«و نه صدای آهسته پایی در زمین.»

این لفظ فقط یک‌بار در قرآن کریم آمده است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۱۶۵.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۴۶.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۱۲۴.
۴.	↑ طه/سوره۲۰، آیه۱۰۸.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۲۹۵.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۲۱۱.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۷۴.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۵۰.
۹.	↑ سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۵۵۲، خطبه ۲۲۲.
۱۰.	↑ عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۲۴۲، خطبه ۲۱۸.
۱۱.	↑ صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۳۴۵، خطبه ۲۲۳.
۱۲.	↑ طه/سوره۲۰، آیه۱۰۸.