• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

هَضْم‌ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





هَضْم‌ (به فتح‌ هاء و سکون ضاد) از واژگان قرآن کریم به معنای شکستن و نقص است.
این کلمه فقط دو بار در قرآن کریم آمده است.
مشتقات هَضْم‌ که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
هَضْماً (به فتح هاء و سکون ضاد) به معنای کاستن و نقص؛
هَضِیمٌ‌ (به فتح هاء و کسر ضاد) به معنای نرم و رسیده است.


هَضْم‌ به معنای شکستن و نقص است.


به مواردی از هَضْم‌ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - هَضْماً (آیه ۱۱۲ سوره طه)

(وَ مَنْ یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحاتِ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلا یَخافُ ظُلْماً وَ لا هَضْماً)
«هر که با ایمان کارهای شایسته انجام دهد از ظلم و نقص خدا نه به او ظلم می‌کند و نه از اجرش می‌کاهد.»
هضم در این‌جا چنان‌که در مجمع گفته به معنی نقص است. «هَضَمَهُ‌ نقصه من حقّه» نظیر (فَمَنْ یُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلا یَخافُ بَخْساً وَ لا رَهَقاً) «نه از کاهش مزد می‌ترسد و نه از ظلم.»
رهق (به فتح راء و‌ هاء) چنان‌که در صحاح گفته به معنی ظلم است در این آیه بخس به جای هضم و رهق به جای ظلم در آیه ما نحن فیه است.


۲.۲ - هَضِیمٌ‌ (آیه ۱۴۸ سوره شعراء)

(فِی جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ وَ زُرُوعٍ وَ نَخْلٍ طَلْعُها هَضِیمٌ‌)
«در باغات و چشمه‌ها و کشت‌ها و نخل‌هایی که میوه آن‌ها نرم و رسیده و یا روی هم چیده است.»
هضیم را متداخل گفته‌اند. در صحاح گوید: «طلع‌ هَضِیمٌ‌» میوه خرما را آن‌گاه گویند که از قشرش خارج نشده و متداخل و بعضی به بعضی منضم‌اند.
به قول بعضی مراد از آن نرم و رسیده است. چنان‌که در مجمع و جوامع الجامع نقل کرده است.



به موردی که در نهج البلاغه به کار رفته است، اشاره می شود:

۳.۱ - هَضْمِهَا (خطبه ۲۰۲)

امام علی (صلوات‌الله‌علیه) می‌فرماید: «وَ سَتُنْبِئُکَ ابْنَتُکَ بِتَظَافُرِ اُمَّتِکَ عَلَی‌ هَضْمِهَا»
«به زودی دخترت به تو خبر خواهد داد از اجتماع امّتت برخورد کردن و ظلم او و یا بر غصب حقّش.»


این کلمه فقط دو بار در قرآن مجید آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۱۵۶.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۴۲.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۱۸۶.    
۴. طه/سوره۲۰، آیه۱۱۲.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۲۹۸.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۲۱۳.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۷۵.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۵۱.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۵۹.    
۱۰. جن/سوره۷۲، آیه۱۳.    
۱۱. جوهری، ابونصر، الصحاح تاج اللغة وصحاح العربیة، ج۴، ص۱۴۸۷.    
۱۲. شعراء/سوره۲۶، آیه۱۴۷- ۱۴۸.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۲۹.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۰۵.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۴۸.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۱۳.    
۱۷. جوهری، ابونصر، الصحاح تاج اللغة و صحاح العربیة، ج۵، ص۲۰۵۹.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۴۶.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، جوامع الجامع، ج۲، ص۶۸۹.    
۲۰. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۵۰۹، خطبه ۲۰۲.    
۲۱. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۲۰۸، خطبه ۱۹۷.    
۲۲. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۳۲۰، خطبه ۲۰۲.    
۲۳. طه/سوره۲۰، آیه۱۱۲.    
۲۴. شعراء/سوره۲۶، آیه۱۴۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «هضم»، ج۷، ص۱۵۶.    






جعبه ابزار