(الَّذِینَ کَفَرُوا وَ صَدُّوا عَن سَبِیلِ اللَّهِ زِدْنَاهُمْ عَذَابًا فَوْقَ الْعَذَابِ بِمَا کَانُوا یُفْسِدُونَ)۸۸کسانى که کافر شدند و (مردم را) از راه خدا باز داشتند، بخاطر فسادى که مى کردند، عذابى بر عذابشان مى افزاییم.
(وَ یَوْمَ نَبْعَثُ فِی کُلِّ أُمَّةٍ شَهِیدًا عَلَیْهِم مِّنْ أَنفُسِهِمْ ۖ وَ جِئْنَا بِکَ شَهِیدًا عَلَیٰ هَٰؤُلَاءِ ۚ وَ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ تِبْیَانًا لِّکُلِّ شَیْءٍ وَ هُدًی وَ رَحْمَةً وَ بُشْرَیٰ لِلْمُسْلِمِینَ)۸۹(به یاد آور) روزى را که از هر امّتى، گواهى از خودشان بر آنها بر مى انگیزیم; و تو را گواه بر آنان قرار مى دهیم. و این کتاب را که بیانگر همه چیز، و مایه هدایت و رحمت و بشارت براى مسلمانان است، بر تو نازل کردیم.
۞ (إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسَانِ وَ إِیتَاءِ ذِی الْقُرْبَیٰ وَ یَنْهَیٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَ الْمُنکَرِ وَ الْبَغْیِ ۚ یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ)۹۰خداوند به عدل و احسان فرمان مى دهد و (همچنین) به بخشش به نزدیکان; و از فحشا و منکر و ستم، نهى مى کند; خداوند به شما اندرز مى دهد، شاید متذکّر شوید.
(وَ أَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ إِذَا عَاهَدتُّمْ وَ لَا تَنقُضُوا الْأَیْمَانَ بَعْدَ تَوْکِیدِهَا وَ قَدْ جَعَلْتُمُ اللَّهَ عَلَیْکُمْ کَفِیلًا ۚ إِنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ)۹۱و هنگامى که با خدا عهد بستید، به عهد او وفا کنید; و سوگندها را بعد از محکم ساختن نشکنید،در حالى که خدا را ضامن بر (سوگند) خود قرار داده اید. به یقین خداوند از آنچه انجام مى دهید، آگاه است.
(وَ لَا تَکُونُوا کَالَّتِی نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِن بَعْدِ قُوَّةٍ أَنکَاثًا تَتَّخِذُونَ أَیْمَانَکُمْ دَخَلًا بَیْنَکُمْ أَن تَکُونَ أُمَّةٌ هِیَ أَرْبَیٰ مِنْ أُمَّةٍ ۚ إِنَّمَا یَبْلُوکُمُ اللَّهُ بِهِ ۚ وَ لَیُبَیِّنَنَّ لَکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مَا کُنتُمْ فِیهِ تَخْتَلِفُونَ)۹۲همانند آن زن (سبک مغز) نباشید که پشمهاى تابیده خود را، پس از استحکام، وا مى تابید! درحالى که سوگندها (و پیمان) خود را وسیله خیانت و فساد در میان خود قرار مى دهید; بخاطر این که گروهى، جمعیّتشان از گروه دیگر بیشتر است (و کثرت دشمن را بهانه اى براى شکستن بیعت با پیامبر مى شمرید). خدا شما را با این وسیله مى آزماید; و به یقین روز قیامت، آنچه را در آن اختلاف داشتید، براى شما روشن مى سازد.
(وَ لَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَ لَٰکِن یُضِلُّ مَن یَشَاءُ وَ یَهْدِی مَن یَشَاءُ ۚ وَ لَتُسْأَلُنَّ عَمَّا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ)۹۳و اگر خدا مى خواست، شما را (به اجبار) امّت واحدى قرار مى داد; ولى خدا هرکس را بخواهد (و شایسته باشد) گمراه، و هر کس را بخواهد (و لایق باشد) هدایت مى کند. و به یقین شما از آنچه انجام مى دادید، بازپرسى خواهید شد.
