بیان (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بیان (به فتح باء) از
واژگان قرآن کریم به معنای کشف است.
بیان به معنای کشف و از نطق اعمّ است و
اسم مصدر نیز می‌آید.
(هذا بَیانٌ لِلنَّاسِ وَ هُدیً) «این کلام و سخنی روشن است برای مردم»
(خَلَقَ الْاِنْسانَ عَلَّمَهُ الْبَیانَ) «
انسان را آفرید و به او بیان و کشف ما فی الضمیر را تعلیم کرد.» «ثُمَّ اِنَّ عَلَیْنا بَیانَهُ».
(سپس بيان و توضيح آن نيز بر عهده ماست.)
در
مجمع البیان فرماید: تبیان و بیان هر دو به یک معنی است
(وَ نَزَّلْنا عَلَیْکَ الْکِتابَ تِبْیاناً لِکُلِّ شَیْ‌ءٍ) «کتاب را بر تو به جهت بیان هر چیز فرستادیم.»
(وَ آتَیْناهُمَا الْکِتابَ الْمُسْتَبِینَ) «به آن دو کتاب روشن دادیم.» ممکن است مستبین در اینجا متعدی باشد یعنی کتابی که مجهولات را روشن می‌کند و
شریعت را بیان می‌نماید و شاید لازم و به معنی کتاب روشن باشد.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بیان»، ج۱، ص۲۵۹.
