نَکْث (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَکْث (به فتح نون و سکون کاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای
شکستن است.
نَکْث:
به معنای شکستن است. و آن نظیر
نقض است که گذشت.
در
مجمع آن را نقض
عهد گفته؛ عهدی که لازم الوفاء است.
راغب استعمال آن را در نقض عهد،
استعاره می‌داند.
نکث در
قرآن مجید همه جا در
نقض عهد آمده مگر در «اَنْکاثاً» که خواهد آمد.
(فَمَنْ نَکَثَ فَاِنَّما یَنْکُثُ عَلی نَفْسِهِ) «هر که
پیمان شکند به
ضرر خویش شکسته است».
(اَ لا تُقاتِلُونَ قَوْماً نَکَثُوا اَیْمانَهُمْ...) «آیا نمی‌جنگید با گروهی که پیمان‌های خویش را شکسته‌اند؟!».
(وَ لا تَکُونُوا کَالَّتِی نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ اَنْکاثاً) نصب انکاثا یا به جهت معنای مصدری است و به جای «نقضت انقاضا» می‌باشد و یا تقدیر آن «جعلته انکاثا» است، یعنی: «نباشید مانند آن زن که رشته را بعد از تابیدن، شکست و تکّه‌ها کرد».
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "نکث"، ج۷، ص۱۰۷.
