(فَإِذَا جَاءَتْهُمُ الْحَسَنَةُ قَالُوا لَنَا هَٰذِهِ ۖ وَ إِن تُصِبْهُمْ سَیِّئَةٌ یَطَّیَّرُوا بِمُوسَیٰ وَ مَن مَّعَهُ ۗ أَلَا إِنَّمَا طَائِرُهُمْ عِندَ اللَّهِ وَ لَٰکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ)۱۳۱هنگامى که نیکى (ونعمت) به آنها مى رسید، مى گفتند: «این بخاطر خودِ ماست.» و اگر بدى (و بلا) به آنها مى رسید، مى گفتند: «از شومى موسى و کسان اوست». آگاه باشید همه اینها، از سوى خداست; ولى بیشتر آنها نمى دانند.
(وَ قَالُوا مَهْمَا تَأْتِنَا بِهِ مِنْ آیَةٍ لِّتَسْحَرَنَا بِهَا فَمَا نَحْنُ لَکَ بِمُؤْمِنِینَ)۱۳۲و گفتند: «هر زمان نشانه و معجزه اى براى ما بیاورى که با آن سحرمان کنى، ما به تو ایمان نمى آوریم.»
(فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمُ الطُّوفَانَ وَ الْجَرَادَ وَ الْقُمَّلَ وَ الضَّفَادِعَ وَ الدَّمَ آیَاتٍ مُّفَصَّلَاتٍ فَاسْتَکْبَرُوا وَ کَانُوا قَوْمًا مُّجْرِمِینَ)۱۳۳سپس (بلاها را پشت سر هم بر آنها نازل کردیم:) طوفان و ملخ و آفت گیاهى و قورباغه ها و خون را ـ که نشانه هایى از هم جدا بودند ـ بر آنها فرستادیم; ولى (باز بیدار نشدند، و) تکبّر ورزیدند، و جمعیّت گنهکارى بودند.
(وَ لَمَّا وَقَعَ عَلَیْهِمُ الرِّجْزُ قَالُوا یَا مُوسَی ادْعُ لَنَا رَبَّکَ بِمَا عَهِدَ عِندَکَ ۖ لَئِن کَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَکَ وَ لَنُرْسِلَنَّ مَعَکَ بَنِی إِسْرَائِیلَ)۱۳۴هنگامى که بلا بر آنها مسلّط مى شد، مى گفتند: «اى موسى! از پروردگارت براى ما بخواه به عهدى که با تو کرده، رفتار کند.اگر این بلا را از ما مرتفع سازى، به یقین به تو ایمان مى آوریم، و بنى اسرائیل را با تو خواهیم فرستاد.»
(فَلَمَّا کَشَفْنَا عَنْهُمُ الرِّجْزَ إِلَیٰ أَجَلٍ هُم بَالِغُوهُ إِذَا هُمْ یَنکُثُونَ)۱۳۵امّا هنگامى که بلا را، پس از مهلت معیّنى که به آن مى رسیدند، از آنها برمى داشتیم، پیمان خویش را مى شکستند.
(فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ فِی الْیَمِّ بِأَنَّهُمْ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا وَ کَانُوا عَنْهَا غَافِلِینَ)۱۳۶سرانجام از آنها انتقام گرفتیم،و آنان را در دریا غرق کردیم; زیرا آیات ما را تکذیب کردند، و از آن غافل بودند.
(وَ أَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِینَ کَانُوا یُسْتَضْعَفُونَ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا الَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا ۖ وَ تَمَّتْ کَلِمَتُ رَبِّکَ الْحُسْنَیٰ عَلَیٰ بَنِی إِسْرَائِیلَ بِمَا صَبَرُوا ۖ وَ دَمَّرْنَا مَا کَانَ یَصْنَعُ فِرْعَوْنُ وَ قَوْمُهُ وَ مَا کَانُوا یَعْرِشُونَ)۱۳۷و مشرقها و مغربهاى پر برکت زمین را به آن قوم که (زیر زنجیر ظلم و ستم) به ضعف کشانده شده بودند، واگذار کردیم; و وعده نیک پروردگارت بر بنى اسرائیل، بخاطر صبر و استقامتى که به خرج دادند، تحقّق یافت; و آنچه فرعون و فرعونیان (از کاخهاى مجلّل) مى ساختند، و آنچه از باغهاى داربست دار فراهم ساخته بودند، در هم کوبیدیم!
