غرب (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

غَرْب (به فتح غین و سکون راء) یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم به معنای دور شدن است.

۱ - معنای لغوی

[ویرایش]

---

غَرْب: دور شدن است.
در قاموس گفته: «الْغَرْبُ‌: الْمَغْرِبُ‌ وَ الذَّهابُ وَ التَّنَحِّي».
در اقرب الموارد گفته: «غَرَبَتِ‌ النُّجُومُ‌ غُرُوباً: بَعُدَتْ وَ تَوَارَتْ».
در مجمع فرموده: اصل غرب به معنى تباعد و حدّ است. «حدّ» را ديگران نيز گفته‌اند.
على هذا غروب آفتاب و غيره را به علت دور شدن از افق و پنهان شدن غروب گفته‌اند.

۲ - کاربرد قرآنی

[ویرایش]

---

(وَ إِذا غَرَبَتْ‌ تَقْرِضُهُمْ ذاتَ الشِّمالِ‌)، «چون آفتاب غروب می‌كرد از آنها به طرف شمال ميل می‌كرد».
(وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ‌ الْغُرُوبِ‌)، (و پيش از طلوع آفتاب و پيش از غروب تسبیح و حمد پروردگارت را بگوى).

۳ - پانویس

[ویرایش]

---