• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مَهْما (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: مَهْما (لغات‌قرآن).


مَهما (به فتح میم) از واژگان قرآن کریم به معنای هر وقت است. این واژه اسم شرط است و جزم می‌دهد. این واژه در قرآن فقط یک بار ذکر شده است.



مَهما اسم شرط است و جزم می‌دهد و به قولى حرف است. طبرسی آن را «اىّ شى‌ء» معنى كرده و از خلیل نقل می‌كند كه اصلش «ما» است در موقع افزودن «ما» ديگرى‌ الف اوّل را به ها عوض كرده‌اند.


(وَ قالُوا مَهْما تَأْتِنا بِهِ مِنْ آيَةٍ لِتَسْحَرَنا بِها فَما نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ‌) «قوم فرعون به موسی گفتند هر وقت كه آیه‌ اى بياورى كه ما را با آن سحر كنى، به تو ایمان نخواهيم آورد.»


این واژه يک بار بيشتر در قرآن مجيد ذکر نشده است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۳۰۱.    
۲. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۱، ص۴۰۳.    
۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۳۳۹.    
۴. اعراف/سوره۷، آیه۱۳۲.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیرالمیزان، ج۸، ص۲۲۷.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۲۹۰.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۳۳۹.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۲۴.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، بر گرفته از مقاله «مهما»، ج۶، ص۳۰۱.    






جعبه ابزار