مَهْما (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَهْما:
(مَهْما تَأْتِنا) مَهْما: بر وزن صحرا، از اسماء شرط است.
به معنى «هرچه، هرطور» و نيز ظرف زمان (هرگاه، هر زمان، هر وقت) مى‌باشد كه بر سر فعل مضارع مى‌آيد و جواب آن نيز مجزوم است.
طبرسى آن را «اىّ شىء» معنى كرده و به نقل از خليل گفته است: اصلش
«ما» است در موقع افزودن
«ما» ى ديگرى، الف اوّل را به
«ها» عوض كرده‌اند.
اين كلمه بيش از يک‌بار در
قرآن مجید به كار نرفته است.
به موردی از کاربرد
مَهْما در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ قالُوا مَهْما تَأْتِنا بِهِ مِنْ آيَةٍ لِتَسْحَرَنا بِها فَما نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ) (و گفتند: «هر زمان نشانه و
معجزه‌ای براى ما بياورى كه با آن سحرمان كنى، ما به تو
ایمان نمى‌آوريم.»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه مهما از اسماى شرط و به معناى هر چه است و معناى آيه اين است كه هر چه براى ما معجزه بياورى كه ما را جادو كنى ما به تو ايمان آور نيستيم. قوم
فرعون با اين كلام خود خواسته‌اند
موسی را براى هميشه از خود مايوس سازند و اينكه معجزات او را جادو خواندند در حقيقت خواسته‌اند او را استهزاء نموده و بگويند تو بى‌خود اسم اين اعمالت را معجزه گذارده‌اى.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مَهْما»، ج۴، ص۳۵۶.
