نَقْم (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَقْم (به فتح نون و سکون قاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای
انکار شی‌ء است. از مشتقات این واژه در
آیات قرآن اِنْتِقام (به کسر الف و تاء و سکون نون) به معنای
مجازات است در مقابل
عمل بد و
انتقام خدا یعنی کار بد را با
عقوبت انکار می‌کند.
نَقْم به معنای انکار شی‌ء است.
طبرسی فرماید: «نَقَمَ الامر نَقْماً» یعنی: آن را انکار کرد،
عقوبت را نقمه گویند زیرا که آن در مقابل شی‌ء انکار شده
واجب است.
راغب می‌گوید: «نَقَمْتُ الشّی‌ء» یعنی آن را انکار کردم، خواه با
زبان و خواه با عقوبت؛
در
صحاح و
قاموس،
اکراه؛
و در
مصباح اشدّ الکراهة نیز گفته است که از افراد انکار می‌باشد.
(وَ ما نَقَمُوا مِنْهُمْ اِلَّا اَنْ یُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ) یعنی: «مکروه نداشتند از آنها مگر
ایمان آوردنشان را به خدای عزیز پسندیده».
(قُلْ یا اَهْلَ الْکِتابِ هَلْ تَنْقِمُونَ مِنَّا اِلَّا اَنْ آمَنَّا بِاللَّهِ...) «بگو: ای
اهل کتاب آیا از ما جز ایمانمان به
خدا را مکروه می‌دارید؟!».
اِنْتِقام: مجازات است در مقابل
عمل بد.
انتقام خدا یعنی کار بد را با
عقوبت انکار می‌کند، چنانکه
راغب گفته است.
(وَ اللَّهُ عَزِیزٌ ذُو انْتِقامٍ) «خدا توانا و صاحب
انتقام است».
(فَلَمَّا آسَفُونا انْتَقَمْنا مِنْهُمْ) «چون ما را به
خشم آوردند، از آنها انتقام گرفتیم».
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "نقم"، ج۷، ص۱۰۵.
