(قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِینَ)۱۲۱و گفتند: «ما به پروردگار جهانیان ایمان آوردیم
(رَبِّ مُوسَیٰ وَ هَارُونَ)۱۲۲همان پروردگار موسى و هارون.»
(قَالَ فِرْعَوْنُ آمَنتُم بِهِ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَکُمْ ۖ إِنَّ هَٰذَا لَمَکْرٌ مَّکَرْتُمُوهُ فِی الْمَدِینَةِ لِتُخْرِجُوا مِنْهَا أَهْلَهَا ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ)۱۲۳فرعون گفت: «آیا پیش از آن که به شما اجازه دهم، به او ایمان آوردید؟! حتماً این نیرنگ و توطئه اى است که در این شهر (و دیار) به کار گرفته اید، تا اهلش را از آن بیرون کنید; ولى بزودى (نتیجه کار خود را) خواهید دانست!
(لَأُقَطِّعَنَّ أَیْدِیَکُمْ وَ أَرْجُلَکُم مِّنْ خِلَافٍ ثُمَّ لَأُصَلِّبَنَّکُمْ أَجْمَعِینَ)۱۲۴سوگند مى خورم که دستهاو پاهاى شما را بطور مخالف (یکى از راست و دیگرى از چپ) قطع مى کنم; سپس همگى را به دار مى آویزم!»
(قَالُوا إِنَّا إِلَیٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ)۱۲۵(ساحران) گفتند: «(مهمّ نیست،) مابه سوى پروردگارمان باز مى گردیم.
(وَ مَا تَنقِمُ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِآیَاتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاءَتْنَا ۚ رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْرًا وَ تَوَفَّنَا مُسْلِمِینَ)۱۲۶انتقام تو از ما، تنها بخاطر این است که ما به آیات پروردگار خویش ـ هنگامى که به سراغ ما آمد ـ ایمان آوردیم. پروردگارا! صبر و استقامتى (کافى) بر ما فروریز; و ما را مسلمان بمیران.»
(وَ قَالَ الْمَلَأُ مِن قَوْمِ فِرْعَوْنَ أَتَذَرُ مُوسَیٰ وَ قَوْمَهُ لِیُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ وَ یَذَرَکَ وَ آلِهَتَکَ ۚ قَالَ سَنُقَتِّلُ أَبْنَاءَهُمْ وَ نَسْتَحْیِی نِسَاءَهُمْ وَ إِنَّا فَوْقَهُمْ قَاهِرُونَ)۱۲۷و اشراف قوم فرعون (به او) گفتند: «آیا موسى وقومش را رها مى کنى که در زمین فساد کنند، و تو و خدایانت را رها سازد؟!» گفت: «بزودى پسرانشان را مى کشیم، و زنانشان را (براى خدمت کارى) زنده نگه مى داریم; وما بر آنها کاملاً مسلّطیم.»
(قَالَ مُوسَیٰ لِقَوْمِهِ اسْتَعِینُوا بِاللَّهِ وَ اصْبِرُوا ۖ إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ یُورِثُهَا مَن یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ وَ الْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ)۱۲۸موسى به قوم خود گفت: «از خدا یارى جویید، و استقامت پیشه کنید، که زمین از آن خداست، و آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد، واگذار مى کند; و سرانجام (نیک) براى پرهیزگاران است.»
(قَالُوا أُوذِینَا مِن قَبْلِ أَن تَأْتِیَنَا وَ مِن بَعْدِ مَا جِئْتَنَا ۚ قَالَ عَسَیٰ رَبُّکُمْ أَن یُهْلِکَ عَدُوَّکُمْ وَ یَسْتَخْلِفَکُمْ فِی الْأَرْضِ فَیَنظُرَ کَیْفَ تَعْمَلُونَ)۱۲۹گفتند: «پیش از آن که به سوى ما بیایى آزار دیدیم، (هم اکنون) پس از آمدنت نیز آزار مى بینیم! (کى این آزارها به سر خواهد آمد؟)» گفت: «امید است پروردگارتان دشمن شما را هلاک کند، و شما را در زمین جانشین (آنها) سازد، تا ببیند چگونه عمل مى کنید.»
(وَ لَقَدْ أَخَذْنَا آلَ فِرْعَوْنَ بِالسِّنِینَ وَ نَقْصٍ مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ یَذَّکَّرُونَ)۱۳۰و ما فرعونیان را به خشکسالى و کمبود میوه ها گرفتار کردیم، شاید متذکّر گردند.
