صفحه ۵۴۶ قرآن کریم سوره حشر

صفحه قبل .......... صفحه ۵۴۶ .......... صفحه بعد

سوره حشر

(ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ ۖ وَ مَن یُشَاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ) ﴿۴﴾
این بخاطر آن است که آنها با خدا وپیامبرش به مخالفت برخاستند; و هر کس با خدا مخالفت کند (باید بداند که) خدا داراى مجازات شدیدى است!

(مَا قَطَعْتُم مِّن لِّینَةٍ أَوْ تَرَکْتُمُوهَا قَائِمَةً عَلَیٰ أُصُولِهَا فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَ لِیُخْزِیَ الْفَاسِقِینَ) ﴿۵﴾
هر درخت نخل با ارزشى را قطع کردید یا آن را به حال خود واگذاشتید، همه به اذن خدا بود; و براى این بود که فاسقان را رسوا کند.

(وَ مَا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَیٰ رَسُولِهِ مِنْهُمْ فَمَا أَوْجَفْتُمْ عَلَیْهِ مِنْ خَیْلٍ وَ لَا رِکَابٍ وَ لَٰکِنَّ اللَّهَ یُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلَیٰ مَن یَشَاءُ ۚ وَ اللَّهُ عَلَیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ) ﴿۶﴾
و آنچه را خدا از آنان [= یهود ] به پیامبرش باز گردانده (و بخشیده) چیزى است که شما (براى به دست آوردن آن زحمتى نکشیدید،) نه اسبى بر آن تاختید و نه شترى; ولى خداوند پیامبران خود را بر هر کس بخواهد مسلط مى سازد; و خدا بر هر چیز تواناست.

(مَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَیٰ رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَیٰ فَلِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبَیٰ وَ الْیَتَامَیٰ وَ الْمَسَاکِینِ وَ ابْنِ السَّبِیلِ کَیْ لَا یَکُونَ دُولَةً بَیْنَ الْأَغْنِیَاءِ مِنکُمْ وَ مَا آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ مَا نَهَاکُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا ۚ وَ اتَّقُوا اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ) ﴿۷﴾
آنچه را خداوند از اهل این آبادیها به پیامبرش باز گرداند، از آنِ خدا و پیامبر و خویشاوندان او، و یتیمان و مستمندان و در راه ماندگان است، تا (این اموال عظیم) در میان ثروتمندان شما دست به دست نگردد. آنچه را پیامبر براى شما آورده بگیرید (و اطاعت کنید)، و از آنچه شما را نهى کرده خوددارى نمایید; و از (مخالفت) خدا بپرهیزید که خداوند کیفرش شدید است!

(لِلْفُقَرَاءِ الْمُهَاجِرِینَ الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِن دِیَارِهِمْ وَ أَمْوَالِهِمْ یَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَ رِضْوَانًا وَ یَنصُرُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ ۚ أُولَٰئِکَ هُمُ الصَّادِقُونَ) ﴿۸﴾
(این اموال) براى مهاجران نیازمندى است که از خانه و کاشانه و اموال خود بیرون رانده شدند در حالى که فضل الهى و رضاى او را مى طلبند و خدا و پیامبرش را یارى مى کنند; و آنها راستگویانند.

(وَ الَّذِینَ تَبَوَّءُوا الدَّارَ وَ الْإِیمَانَ مِن قَبْلِهِمْ یُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَیْهِمْ وَ لَا یَجِدُونَ فِی صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُوا وَ یُؤْثِرُونَ عَلَیٰ أَنفُسِهِمْ وَ لَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ ۚ وَ مَن یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ) ﴿۹﴾
و براى (نیازمندان از) کسانى است که در این سرا [= سرزمین مدینه] و در سراى ایمان پیش از مهاجران مسکن گزیدند و کسانى را که به سویشان هجرت کنند دوست مى دارند، و در دل خود نیازى به آنچه به مهاجران داده شده احساس نمى کنند و آنها را بر خود مقدم مى دارند هر چند خودشان بسیار نیازمند باشند; و کسانى که از بخل و حرص نفس خویش باز داشته شده اند رستگارانند.

صفحه قبل .......... صفحه ۵۴۶ .......... صفحه بعد