فَقیر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَقير (به فتح فاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای
حاجتمند است.
یا به معنای
حاجت یا حاجت ذاتى است و یا به معنای نادارى و بى‌چيزى است.
مشتقات
فَقْر که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
الْفُقَراءُ (به ضم فاء و فتح قاف) به معنای محتاجيد؛
فَقِيراً (به فتح فاء و کسر قاف) به معنای نيازمند؛
الْفَقِيرَ (به فتح فاء و کسر قاف) به معنای فقير؛
لِلْفُقَراءِ (به ضم فاء و فتح قاف) به معنای نيازمندان است.
فَقير به معنای حاجتمند است.
به مواردی از
فَقير که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(يا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ) «اى مردم شما به
خدا محتاجيد و خدا اوست بى‌نياز ستوده.»
اين شامل حال همه است، حتى ميلياردرها و يک دفعه به معنى نادارى و بى‌چيزى است، مثل:
(وَ مَنْ كانَ فَقِيراً فَلْيَأْكُلْ بِالْمَعْرُوفِ) (و آن كس كه نيازمند است، به طور شايسته و مطابق زحمتى كه مى‌كشد، از آن مصرف كند.)
(فَكُلُوا مِنْها وَ أَطْعِمُوا الْبائِسَ الْفَقِيرَ) (پس از گوشت آن‌ها بخوريد و بينواى
فقیر را نيز
اطعام نماييد.)
(إِنَّمَا الصَّدَقاتُ لِلْفُقَراءِ وَ الْمَساكِينِ وَ الْعامِلِينَ عَلَيْها.) (
صدقات (
زکات) مخصوص نيازمندان و مستمندان و مأموران جمع آورى آن.)
راجع به فرق
مسکین و فقير به «سكن» رجوع شود.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «فقیر»، ج۵، ص۱۹۷.
