شحّ (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شُحّ (به ضم شین و تشدید حاء) از
واژگان قرآن کریم و به معنای
بخل و
حرص است.
شُحّ به معنای بخل و حرص است.
جوهری و
راغب و
طبرسی ذیل آیه ۱۹ احزاب آنرا بخل توام با حرص گفتهاند،
ولی ذیل آیه ۱۲۸
سوره نساء، حرص مفرط گفتهاند.
(وَ الصُّلْحُ خَیْرٌ وَ اُحْضِرَتِ الْاَنْفُسُ الشُّحَ وَ اِنْ تُحْسِنُوا وَ تَتَّقُوا فَاِنَّ اللَّهَ کانَ بِما تَعْمَلُونَ خَبِیراً)صدر آیه درباره مصالحه زن و مرد است که زن برای استمالت مرد از بعضی حق خود میگذرد یعنی: «سازش بهتر است و نفوس به بخل آماده شدهاند (بخل در نهاد نفس آدمی است) و هر کس در گذشتن از حق خود بخیل است، ولی با این حال سازش بهتر است.»
(وَ مَنْ یُوقَ شُحَ نَفْسِهِ فَاُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ) «هر که از بخل نفس خود باز داشته شود (محفوظ ماند) آنها رستگاران هستند.»
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شحّ»، ج۴، ص۸.