(وَ اذْکُرْ أَخَا عَادٍ إِذْ أَنذَرَ قَوْمَهُ بِالْأَحْقَافِ وَ قَدْ خَلَتِ النُّذُرُ مِن بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ)۲۱(سرگذشت هود) برادر قوم عاد را یاد کن، آن زمان که قومش را در سرزمین «احقاف» انذار کرد، در حالى که پیامبران انذارکننده اى قبل از او در گذشته هاى دور و نزدیک آمده بودند (و گفت:) جز خداى یگانه را نپرستید، زیرا من بر شما از عذاب روزى بزرگ مى ترسم!
(قَالُوا أَ جِئْتَنَا لِتَأْفِکَنَا عَنْ آلِهَتِنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن کُنتَ مِنَ الصَّادِقِینَ)۲۲آنها گفتند: «آیا آمده اى که ما را (با دروغهایت) از معبودانمان بازگردانى؟! اگر راست مى گویى آنچه (از عذاب الهى) که به ما وعده مى دهى بیاور!»
(قَالَ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِندَ اللَّهِ وَ أُبَلِّغُکُم مَّا أُرْسِلْتُ بِهِ وَ لَٰکِنِّی أَرَاکُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ)۲۳گفت: «علم (آن) تنها نزد خداست (و او مى داند چه زمانى شما را مجازات کند); من آنچه را به آن فرستاده شده ام به شما ابلاغ مى کنم، (وظیفه من همین است.) ولى شما را گروهى مى بینیم که پیوسته در نادانى هستید.»
(فَلَمَّا رَأَوْهُ عَارِضًا مُّسْتَقْبِلَ أَوْدِیَتِهِمْ قَالُوا هَٰذَا عَارِضٌ مُّمْطِرُنَا ۚ بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُم بِهِ ۖ رِیحٌ فِیهَا عَذَابٌ أَلِیمٌ)۲۴۱هنگامى که آن (عذاب) را بصورت ابر گسترده اى دیدند که به سوى درّه ها و آبگیرهاى آنان در حرکت است (خوشحال شدند) گفتند: «این ابرى است که بر ما مى بارد!» (به آنها گفته شد:) این همان چیزى است که براى آمدنش شتاب مى کردید، تند بادى است (وحشتناک) که عذاب دردناکى در آن است!
(تُدَمِّرُ کُلَّ شَیْءٍ بِأَمْرِ رَبِّهَا فَأَصْبَحُوا لَا یُرَیٰ إِلَّا مَسَاکِنُهُمْ ۚ کَذَٰلِکَ نَجْزِی الْقَوْمَ الْمُجْرِمِینَ)۲۵همه چیز را به فرمان پروردگارش در هم مى کوبد و نابود مى کند.(آرى) آنها صبح کردند در حالى که چیزى جز
خانه هایشان به چشم نمى خورد; ما این گونه گروه مجرمان را کیفر مى دهیم.
(وَ لَقَدْ مَکَّنَّاهُمْ فِيمَا إِن مَّکَّنَّاکُمْ فِیهِ وَ جَعَلْنَا لَهُمْ سَمْعًا وَ أَبْصَارًا وَ أَفْئِدَةً فَمَا أَغْنَیٰ عَنْهُمْ سَمْعُهُمْ وَ لَا أَبْصَارُهُمْ وَ لَا أَفْئِدَتُهُم مِّن شَیْءٍ إِذْ کَانُوا یَجْحَدُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ وَ حَاقَبِهِم مَّا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ)۲۶و ما به آنها
قوم عاد قدرتى دادیم که به شما ندادیم، و براى آنان گوش و چشم و عقل قرار دادیم; (امّا به هنگام نزول عذاب) نه گوشها و چشمها و نه عقلهایشان براى آنان هیچ سودى نداشت، چرا که آیات خدا را انکار مى کردند; و سرانجام آنچه را استهزا مى کردند بر آنها وارد شد.
(وَ لَقَدْ أَهْلَکْنَا مَا حَوْلَکُم مِّنَ الْقُرَیٰ وَ صَرَّفْنَا الْآیَاتِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ)۲۷ما آبادیهایى را که پیرامون شما بودند نابود ساختیم، و (پیش از آن) آیات خود را بصورتهاى گوناگون (براى مردم آنها) بیان کردیم شاید بازگردند.
(فَلَوْلَا نَصَرَهُمُ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ قُرْبَانًا آلِهَةً ۖ بَلْ ضَلُّوا عَنْهُمْ ۚ وَ ذَٰلِکَ إِفْکُهُمْ وَ مَا کَانُوا یَفْتَرُونَ)۲۸پس چرا معبودانى را که غیر از خدا بر گزیدند ـ به گمان این که به خدا نزدیکشان سازد ـ آنها را یارى نکردند؟! بلکه از نظرشان گم شدند! این بود نتیجه دروغ آنها و آنچه افترا مى بستند.
