• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه ۳ قرآن کریم سوره بقره

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


صفحه قبل .......... صفحه ۳ .......... صفحه بعد



(إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَ أَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ) ﴿۶﴾
كسانى كه كافر شدند، براى آنان يكسان است كه آنان را از عذاب الهى بيم دهى يا ندهى؛ ايمان نخواهند آورد.

(خَتَمَ اللّهُ عَلَی قُلُوبِهمْ وَ عَلَی سَمْعِهِمْ وَ عَلَی أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ وَ لَهُمْ عَذَابٌ عظِیمٌ) ﴿۷﴾
خدا بر دلها و گوش‌هاى آنان مهر نهاده؛ و بر چشمهايشان پرده‌اى افكنده شده؛ و عذاب بزرگى در انتظار آنهاست.

(وَ مِنَ النَّاسِ مَن یَقُولُ آمَنَّا بِاللّهِ وَ بِالْیَوْمِ الآخِرِ وَ مَا هُم بِمُؤْمِنِینَ) ﴿۸﴾
گروهى از مردم كسانى هستند كه مى‌گويند: «به خدا و روز بازپسين ايمان آورده‌ايم». درحالى كه ايمان نياورده‌اند.

(یُخَادِعُونَ اللّهَ وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ مَا یَخْدَعُونَ إِلاَّ أَنفُسَهُم وَ مَا یَشْعُرُونَ) ﴿۹﴾
به گمان خود خدا و مؤمنان را فريب مى‌دهند؛ در حالى كه جز خودشان را فريب نمى‌دهند؛ ولى نمى‌فهمند.

(فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللّهُ مَرَضًا وَ لَهُم عَذَابٌ أَلِیمٌ بِمَا کَانُوا یَکْذِبُونَ) ﴿۱۰﴾
در دل‌هاى آنان يک نوع بيمارى است؛ خداوند بر بيمارى آنان افزوده؛ و به خاطر دروغ‌هايى كه مى‌گفتند، عذاب دردناكى در انتظار آنهاست.

(وَ إِذَا قِیلَ لَهُمْ لاَ تُفْسِدُواْ فِی الأَرْضِ قَالُواْ إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ) ﴿۱۱﴾
و هنگامى كه به آنان گفته شود: «در زمين فساد نكنيد!» مى‌گويند: «ما فقط اصلاح كننده‌ايم»!

(أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَ لَکِن لاَّ یَشْعُرُونَ) ﴿۱۲﴾
آگاه باشيد! اينها همان مفسدانند؛ ولى نمى‌فهمند.

(وَ إِذَا قِیلَ لَهُمْ آمِنُواْ کَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُواْ أَ نُؤْمِنُ کَمَا آمَنَ السُّفَهَاء أَلا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاء وَ لَکِن لاَّ یَعْلَمُونَ) ﴿۱۳﴾
و هنگامى كه به آنان گفته شود: «ايمان آوريد، همانگونه كه ساير مردم ايمان آورده‌اند!». مى‌گويند: «آيا همچون ابلهان ايمان بياوريم؟!» آگاه باشيد اينها همان ابلهانند ولى نمى‌دانند!

(وَ إِذَا لَقُواْ الَّذِینَ آمَنُواْ قَالُواْ آمَنَّا وَ إِذَا خَلَوْاْ إِلَی شَیَاطِینِهِمْ قَالُواْ إِنَّا مَعَکْمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُونَ) ﴿۱۴﴾
و هنگامى كه افراد با ايمان را ملاقات مى‌كنند، مى‌گويند: «ما ايمان آورده‌ايم!» ولى هنگامى كه با شيطانها و هم كيشان خود خلوت مى‌كنند، مى‌گويند: «ما با شماييم! ما فقط آنها را استهزا مى‌كنيم!».

(اللّهُ یَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَ یَمُدُّهُمْ فِی طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ) ﴿۱۵﴾
خداوند آنان را استهزا مى‌كند؛ و آنها را در طغيانشان نگه مى‌دارد، تا سرگردان شوند.

(أُوْلَئِکَ الَّذِینَ اشْتَرُوُاْ الضَّلاَلَةَ بِالْهُدَی فَمَا رَبِحَت تِّجَارَتُهُمْ وَ مَا کَانُواْ مُهْتَدِینَ) ﴿۱۶﴾
آنان كسانى هستند كه گمراهى را با از دست دادن هدايت خريده‌اند؛ و اين تجارت آنها سودى نداده؛ و هدايت نيافته‌اند.

صفحه قبل .......... صفحه ۳ .......... صفحه بعد
جعبه ابزار