شری (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شِرْی (به کسر شین و سکون راء) یکی از
واژگان قرآن کریم به معنای
خریدن و فروختن است. این کلمه از اضداد بوده و در خریدن و فروختن هر دو به کار می‌رود.
شِرْی به معنای خریدن و فروختن است.
در
مجمع البیان ذیل آیه
(وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی...) فرموده: شراء از اضداد است و در خریدن و فروختن هر دو به کار می‌رود. همچنین است قول
الصحاح و
قاموس المحیط و
اقرب الموارد.
مصدر آن شراء و شری است.
ایضا اشتراء به معنی خریدن و فروختن است، چنانکه در قاموس المحیط و اقرب الموارد گوید:
(وَ شَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ) یعنی او را به قیمت ناقصی فروختند، ایضا
(وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ) که به معنی فروختن است. و آن در
لیلة المبیت درباره
علی (علیه‌السّلام) نازل شده است.
اشتراء در آیات
(بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهِ اَنْفُسَهُمْ) (وَ اشْتَرَوْا بِهِ ثَمَناً قَلِیلًا) و سایر آیات به معنی فروختن است.
در جاهائی‌که به معنی فروختن است کلمه مقارن باء مبیع است، مثل
(وَ لا تَشْتَرُوا بِآیاتِی ثَمَناً قَلِیلًا) و آنجا که به معنی خریدن باشد، مقرون به باء به معنی قیمت و
ثمن است، نحو
(اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالْهُدی)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شری»، ج۴، ص۳۰.
