(فَمَن یُرِدِ اللَّهُ أَن یَهْدِیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ ۖ وَ مَن یُرِدْ أَن یُضِلَّهُ یَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیِّقًا حَرَجًا کَأَنَّمَا یَصَّعَّدُ فِی السَّمَاءِ ۚ کَذَٰلِکَ یَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلَی الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ)۱۲۵آن کس را که خدا بخواهد هدایت کند، سینه اش را براى (پذیرش) اسلام، گشاده مى سازد; و آن کس را که (بخاطر اعمال خلافش) بخواهد گمراه سازد، سینه اش را آنچنان تنگ مى کند که گویا مى خواهد به آسمان بالا برود; این گونه خداوند پلیدى را بر افرادى که ایمان نمى آورند قرار مى دهد.
(وَ هَٰذَا صِرَاطُ رَبِّکَ مُسْتَقِیمًا ۗ قَدْ فَصَّلْنَا الْآیَاتِ لِقَوْمٍ یَذَّکَّرُونَ)۱۲۶و این راه مستقیم (و سنّت جاویدان) پروردگار توست; ماآیات خود را براى کسانى که پند مى گیرند، بیان کرده ایم.
۞ (لَهُمْ دَارُ السَّلَامِ عِندَ رَبِّهِمْ ۖ وَ هُوَ وَلِیُّهُم بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ)۱۲۷براى آنها نزد پروردگارشان (در بهشت) سراى امن و آرامش خواهد بود; و بخاطر اعمال (نیکى) که انجام مى دادند، او ولىّ و یاور آنهاست.
(وَ یَوْمَ یَحْشُرُهُمْ جَمِیعًا یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ قَدِ اسْتَکْثَرْتُم مِّنَ الْإِنسِ ۖ وَ قَالَ أَوْلِیَاؤُهُم مِّنَ الْإِنسِ رَبَّنَا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنَا بِبَعْضٍ وَ بَلَغْنَا أَجَلَنَا الَّذِی أَجَّلْتَ لَنَا ۚ قَالَ النَّارُ مَثْوَاکُمْ خَالِدِینَ فِیهَا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۗ إِنَّ رَبَّکَ حَکِیمٌ عَلِیمٌ)۱۲۸در آن روز که (خدا) همه آنها را جمع و محشور مى سازد، (مى گوید:) اى گروه جنیان (و شیاطین)! شما افراد زیادى از انسانها را گمراه ساختید! دوستان و پیروان آنها از میان انسانها مى گویند: «پروردگارا! هر یک از ما دو گروه
[پیشوایان و پیروان گمراه
] از دیگرى بهره بردیم; (ما به لذات زود گذر رسیدیم و آنها به حکومت بر ما) و به پایان مهلتى که براى ما مقرّر داشته بودى رسیدیم.» (خداوند) مى گوید: «آتش جایگاه شماست; جاودانه در آن خواهید ماند، مگر آنچه خدا بخواهد». پروردگار تو حکیم و داناست.
(وَ کَذَٰلِکَ نُوَلِّی بَعْضَ الظَّالِمِینَ بَعْضًا بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ)۱۲۹ما این گونه بعضى از ستمکاران را بر بعض دیگر مى گماریم بسبب اعمالى که انجام مى دادند.
(یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنسِ أَ لَمْ یَأْتِکُمْ رُسُلٌ مِّنکُمْ یَقُصُّونَ عَلَیْکُمْ آیَاتِی وَ یُنذِرُونَکُمْ لِقَاءَ یَوْمِکُمْ هَٰذَا ۚ قَالُوا شَهِدْنَا عَلَیٰ أَنفُسِنَا ۖ وَ غَرَّتْهُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا وَ شَهِدُوا عَلَیٰ أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ کَانُوا کَافِرِینَ)۱۳۰(در آن روز به آنها مى گوید:) اى گروه جنّ و انس! آیا پیامبرانى از خودتان به سوى شما نیامدند که آیات مرا برایتان بیان مى کردند، و شما را از ملاقات چنین روزى بیم مى دادند؟! آنها مى گویند: «(آرى ما بد کردیم و) بر زیان خود گواهى مى دهیم;» و زندگى (پر زرق و برق) دنیا آنها را فریب داد; و به زیان خود گواهى مى دهند که کافر بودند.
(ذَٰلِکَ أَن لَّمْ یَکُن رَّبُّکَ مُهْلِکَ الْقُرَیٰ بِظُلْمٍ وَ أَهْلُهَا غَافِلُونَ)۱۳۱این بخاطر آن است که پروردگارت هیچ گاه (بدون فرستادن پیامبران، مردم) شهرها و آبادى ها را بخاطر ستمها (و گناهانشان) در حالى که غافلند هلاک نمى کند.
