• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه ۴۴۳ قرآن کریم سوره یس

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


صفحه قبل .......... صفحه ۴۴۳ .......... صفحه بعد



(وَ آیَةٌ لَّهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّیَّتَهُمْ فِی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ) ﴿۴۱﴾
نشانه‌اى ديگر از عظمت پروردگار براى آنان اين است كه ما فرزندانشان را در كشتی‌هايى پر از وسايل و بارها حمل كرديم.

(وَ خَلَقْنَا لَهُم مِّن مِّثْلِهِ مَا یَرْکَبُونَ) ﴿۴۲﴾
و براى آن‌ها مركب‌هاى ديگرى همانند آن آفريديم.

(وَ إِن نَّشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِیخَ لَهُمْ وَ لَا هُمْ یُنقَذُونَ) ﴿۴۳﴾
و اگر بخواهيم آنها را غرق مى‌كنيم بطورى كه نه فريادرسى داشته باشند و نه نجات داده شوند.

(إِلَّا رَحْمَةً مِّنَّا وَ مَتَاعًا إِلَی حِینٍ) ﴿۴۴﴾
مگر اين‌كه رحمت ما (شامل حالشان شود)، و تا زمان معيّنى از اين زندگى بهره گيرند.

(وَ إِذَا قِیلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَیْنَ أَیْدِیکُمْ وَ مَا خَلْفَکُمْ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ) ﴿۴۵﴾
و هر گاه به آنها گفته شود: «از آنچه پيش رو و پشت سر شماست از عذاب دنيا و آخرت بپرهيزيد تا مشمول رحمت الهى شويد.» (اعتنا نمى‌كنند).

(وَ مَا تَأْتِیهِم مِّنْ آیَةٍ مِّنْ آیَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا کَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِینَ) ﴿۴۶﴾
و هيچ آيه‌اى از آيات پروردگارشان براى آنها نمى‌آيد مگر اين‌كه از آن روى‌گردان مى‌شوند.

(وَ إِذَا قِیلَ لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقَکُمْ اللَّهُ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ یَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ) ﴿۴۷﴾
و هنگامى كه به آنان گفته شود: «از آنچه خدا به شما روزى كرده انفاق كنيد.»، كافران به مؤمنان مى‌گويند: «آيا ما كسى را اطعام كنيم كه اگر خدا مى‌خواست او را اطعام مى‌كرد؟! پس خدا خواسته است او گرسنه باشد و شما فقط در گمراهى آشكاريد.»

(وَ یَقُولُونَ مَتَی هَذَا الْوَعْدُ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ) ﴿۴۸﴾
آنها مى‌گويند: «اگر راست مى‌گوييد، اين وعده قيامت كى خواهد بود؟!»

(مَا یَنظُرُونَ إِلَّا صَیْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَ هُمْ یَخِصِّمُونَ) ﴿۴۹﴾
امّا جز اين انتظار نمى‌كشندكه يك صيحه عظيم آسمانى آنها را فرا گيرد، در حالى كه مشغول جدال در امور دنيا هستند.

(فَلَا یَسْتَطِیعُونَ تَوْصِیَةً وَ لَا إِلَی أَهْلِهِمْ یَرْجِعُونَ) ﴿۵۰﴾
و چنان غافلگير مى‌شوند كه حتّى نمى‌توانند وصيّتى كنند و نه به سوى خانواده خود باز گردند.

(وَ نُفِخَ فِی الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَی رَبِّهِمْ یَنسِلُونَ) ﴿۵۱﴾
بار ديگر در «صور» دميده مى‌شود، ناگهان آنها از قبرها، شتابان به سوى دادگاه پروردگارشان مى‌روند.

(قَالُوا یَا وَیْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ وَ صَدَقَ الْمُرْسَلُونَ) ﴿۵۲﴾
مى‌گويند: «اى واى بر ما! چه كسى ما را از خوابگاهمان برانگيخت؟! آرى اين همان روز جزا است كه خداوند رحمان وعده داده، و فرستادگان (او) راست گفتند.»

(إِن کَانَتْ إِلَّا صَیْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِیعٌ لَّدَیْنَا مُحْضَرُونَ) ﴿۵۳﴾
صيحه واحدى بيش نيست، فريادى عظيم برمى‌خيزد ناگهان همگى نزد ما احضار مى‌شوند.

(فَالْیَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئًا وَ لَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ) ﴿۵۴﴾
و به آنها گفته مى‌شود: امروز به هيچ كس كمترين ستمى نخواهد شد، و جز آنچه انجام مى‌داديد، كيفر داده نمى‌شويد.

صفحه قبل .......... صفحه ۴۴۳ .......... صفحه بعد
جعبه ابزار