• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نسل (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





نَسْل (به فتح نون و سکون سین) از واژگان قرآن کریم به معنای انفصال از شی‌ء است. فرزند را از آن جهت نسل گویند که از انسان منفصل می‌شود.



نَسْل به معنای انفصال از شی‌ء است. «نَسَلَ‌ الوبرُ عن البعیر و القمیص عن الانسان» کرک از شتر و پیراهن از انسان منفصل شد، فرزند را از آن جهت نسل گویند که از انسان منفصل می‌شود (راغب) طبرسی نُسُول را در اصل به معنی خروج گفته، مردم نسل آدم‌اند که از پشت او خارج شده‌اند.


(ثُمَّ جَعَلَ‌ نَسْلَهُ‌ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ ماءٍ مَهِینٍ‌) (سپس نسل او را از عصاره‌اى از آب ناچيز و بى‌قدر آفريد)
(وَ اِذا تَوَلَّی سَعی‌ فِی الْاَرْضِ لِیُفْسِدَ فِیها وَ یُهْلِکَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ‌..) مراد از نسل ظاهرا انسان است یعنی «چون ولایت امر را بدست گیرد برای افساد در زمین تلاش می‌کند که کشت و انسان را هلاک و فنا گرداند».
در تفسیر عیاشی از امام ابوالحسن (علیه‌السّلام) نقل شده: ««النَّسْلُ‌ هُمُ الذُّرِّیَّةُ وَ الْحَرْثُ الزَّرْعُ»».
(وَ نُفِخَ فِی الصُّورِ فَاِذا هُمْ مِنَ‌ الْاَجْداثِ اِلی‌ رَبِّهِمْ‌ یَنْسِلُونَ‌) گویند: «نَسَلَ‌ الماشی فی مشیه: اسرع» یعنی راه رو در راه رفتن سرعت کرد «یَنْسِلُونَ» را در آیه به سرعت خارج شدن گفته‌اند یعنی «چون در صور دمیده شد ناگاه آنها به سرعت از قبرها به سوی پروردگارشان خارج می‌شوند»
نظیر (یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْاَجْداثِ سِراعاً..) (همان روز كه از قبرها به سرعت خارج مى‌شوند) لفظ سراعا نشان می‌دهد که در «یَنْسِلُونَ‌» سرعت ملحوظ است.
(ایضا وَ هُمْ مِنْ کُلِّ حَدَبٍ‌ یَنْسِلُونَ‌) (و آنها از هر محلّ مرتفعى به سرعت عبور كنند).


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۵۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۰۲.    
۳. فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۴۸۳.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۸۰۳.    
۵. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲، ص۵۳۳.    
۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۲۶۶.    
۷. سجده/سوره۳۲، آیه۸.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۱۵.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج۱۶، ص۲۵۰.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۳۷۴.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۸، ص۵۱۲.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۲۱۲.    
۱۳. بقره/سوره۲، آیه۲۰۵.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج۲، ص۹۶.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۱۴۳.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲، ص۵۳۴.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۲۶۶.    
۱۸. عیاشی، محمد بن مسغود، تفسیر عیاشی، ج۱، ص۱۰۰.    
۱۹. یس/سوره۳۶، آیه۵۱.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج۱۷، ص۹۸.    
۲۱. طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۱۴۶.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۸، ص۶۷۰.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۴۲۰.    
۲۴. معارج/سوره۷۰، آیه۴۳.    
۲۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۰.    
۲۶. انبیاء/سوره۲۱، آیه۹۶.    
۲۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۳۰.    
۲۸. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج۱۴، ص۳۲۶.    
۲۹. طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۶۰.    
۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۷، ص۱۰۱.    
۳۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۶۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «نسل»، ج۷، ص۵۸.    






جعبه ابزار