نَسْل (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَسْل: (ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ) «نَسْل» به معناى فرزندان و نوه‌ها در تمام مراحل است.
(ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِن سُلَالَةٍ مِّن مَّاء مَّهِينٍ) (سپس نسل او را از عصاره‌اى از آب ناچيز و بى‌قدر آفريد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: سپس نسل او را از آبى بى مقدار خلق كرد، و اين تعبير مى‌فهماند كه منظور از مبدأ خلقت انسان، همان اولين فردى است كه از گل خلق شده، نه فرد فرد انسانها، كه از آبى بى مقدار خلق شده‌اند، تا معنا چنين شود كه خدا ابتداى انسانهاى مخلوق از آب بى مقدار را، از گل قرار داد. زيرا اگر مراد اين بود جا داشت بفرمايد: ثم جعله سلاله من ماء مهين- سپس همان انسان را سلاله و خلاصه‌اى كرد از آبى خوار و بى مقدار ، و ديگر حاجت به ذكر نسل نبود، چون كلمه نسل به معناى ولادت و جدا شدن فرزند از پدر و مادر است، و مقابله بين بدء خلق و بين نسل به خوبى مى‌فهماند كه مراد از انسان نوع است، كه ابتداى خلقتش از گل، و نسلش از آب مهين است (دقت بفرماييد).
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نَسْل»، ص۵۸۶.
