صفحه ۹ قرآن کریم سوره بقره

و (یاد کنید) زمانى را که گفتیم «در این شهر [ بیت المقدس] وارد شوید; و از نعمتهاى فراوان آن، از هرجا مى خواهید بخورید; و از در (معبد بیت المقدس) با خضوع وارد گردید; و بگویید «خداوندا! گناهان ما را بریز.» تا خطاهاى شما را ببخشیم; و به نیکوکاران پاداش بیشترى خواهیم داد».

و [ به یاد آرید ] هنگامی که به شما گفتیم به این شهر [ بیت‌المقدس ] وارد شوید و [ از نعمت‌هایش ] از هرجای آن که خواستید بی‌دغدغه و با آسایش بخورید، و فروتنانه از دروازۀ شهر درآیید و بگویید [ پروردگارا! خواستۀ ما ] آمرزش همۀ گناهان و خلاف‌کاری‌های ما [ است ] تا گناهانتان را بیامرزیم، و ما قطعاً بر پاداش نیکوکاران می افزاییم‌.

و [ نيز به يادآريد ] هنگامى را كه گفتيم بدين شهر درآييد و از [ نعمتهاى ] آن هر گونه خواستيد فراوان بخوريد و سجده‌ كنان از در [ بزرگ ] درآييد و بگوييد [ خداوندا ] گناهان ما را بريز تا خطاهاى شما را ببخشاييم و [ پاداش ] نيكوكاران را خواهيم افزود.

امّا افراد ستمکار، این سخن را به غیر آنچه به آنها گفته شده بود، (به صورتى استهزاآمیز) تغییر دادند; لذا بر ستمکاران، در برابر این نافرمانى،عذابى از آسمان فرستادیم.

ولی ستمکاران سخنی را که باید به فرمان ما می‌گفتند [ پس از ورود به شهر ] به سخنی دیگر [ که درخواست امور مادّی و مسائل پَست بود ] تغییر دادند، ما هم بر ستمکاران به سبب آن‌که همواره نافرمانی می‌کردند عذابی از آسمان فرود آوردیم‌.

اما كسانى كه ستم كرده بودند [ آن سخن را ] به سخن ديگرى غير از آنچه به ايشان گفته شده بود تبديل كردند و ما [ نيز ] بر آنان كه ستم كردند به سزاى اينكه نافرمانى پيشه كرده بودند عذابى از آسمان فرو فرستاديم.

و (به یاد آورید) زمانى را که موسى براى قوم خویش، آب طلبید; به او گفتیم «عصاى خود را بر آن سنگ مخصوص بزن!» ناگاه دوازده چشمه آب از آن جوشید; آن گونه که هر طایفه (از طوایف دوازده گانه بنى اسرائیل)، چشمه خود را مى شناختند (و گفتیم) «از روزىِ خداوند بخورید و بیاشامید; و در زمین به فساد نکوشید.»

و [ به یاد آرید ] آن‌گاه که موسی برای قومش درخواست آب کرد، گفتیم عصایت را بر این سنگ بزن! در نتیجه دوازده چشمه از آن جاری شد که هر تیره‌ای [ از دوازده تیرۀ بنی‌اسرائیل ] چشمۀ مربوط به خود را شناخت، [ گفتیم ] از روزی ویژۀ خداوند بخورید و بیاشامید و در زمین فتنه نکنید و به فساد ادامه ندهید. [ که بسیار زشت و ناپسند است. ]‌

و هنگامى كه موسى براى قوم خود در پى آب برآمد گفتيم با عصايت بر آن تخته ‌سنگ بزن پس دوازده چشمه از آن جوشيدن گرفت [ به گونه‌ اى كه ] هر قبيله‌ اى آبشخور خود را مى‌ دانست [ و گفتيم ] از روزى خدا بخوريد و بياشاميد و [لى] در زمين سر به فساد برمداريد

و (نیز به یاد آورید) زمانى را که گفتید «اى موسى! هرگز حاضر نیستیم به یک نوع غذا اکتفا کنیم از پروردگارت بخواه که از آنچه زمین مى رویاند، از سبزیجات و خیار و سیر و عدس و پیازش، براى ما فراهم سازد.» موسى گفت «آیا غذاى پست تر را به جاى غذاى بهتر انتخاب مى کنید؟! (اکنون که چنین مى خواهید) در شهرى فرود آیید; زیرا هرچه خواستید، (در آن جا) براى شما هست.» و مُهر ذلّت و نیاز، بر آنها زده شد; و به خشم خداوند گرفتار شدند; چرا که آنان نسبت به آیات خداوند، کفر می ورزیدند; و پیامبران را به ناحق مى کشتند. این به خاطر آن بود که نافرمانى کرده و تجاوز مى نموده‌اند.

و [ به یاد آرید ] زمانی که گفتید ای موسی! ما هرگز بر یک نوع غذا [ که سال‌هاست خدا در بیابان برای ما می‌فرستد ] شکیبایی نمی‌کنیم، از پروردگارت درخواست کن تا از آنچه زمین می‌رویاند از سبزی، خیار، سیر، عدس و پیازش را برای ما آماده کند؟! موسی گفت آیا شما می‌خواهید غذای بهتر را به غذای پَست‌تر تغییر دهید؟ [ با این خواستۀ بیجا و رویگردانی از نعمتِ ویژۀ حق ] به شهری درآیید که در آن آنچه را خواستید برای شما آماده است. نهایتاً خواری و مسکنتِ فراگیری بر آنان مقرر شد، و به خشم خداوند [ که مستحق آن بودند ] دچار شدند، این [ سه کیفر ] برای این بود که آنان همواره منکر آیات خدا می‌شدند، و ستمکارانه پیامبران را می‌کشتند، سبب [ این همه جنایاتشان ] این بود که [ از فرمان‌های من ] سرپیچی داشتند، و پیوسته [ از حدود حق ] تجاوز می‌کردند.

و چون گفتيد اى موسى هرگز بر يک [ نوع ] خوراک تاب نياوريم از خداى خود براى ما بخواه تا از آنچه زمين مى ‌روياند از [ قبيل ] سبزى و خيار و سير و عدس و پياز براى ما بروياند [ موسى ] گفت آيا به جاى چيز بهتر خواهان چيز پست‌ تريد پس به شهر فرود آييد كه آنچه را خواسته‌ ايد براى شما [ در آنجا مهيا ] ست و [ داغ ] خوارى و نادارى بر [ پيشانى ] آنان زده شد و به خشم خدا گرفتار آمدند چرا كه آنان به نشانه‌ هاى خدا كفر ورزيده بودند و پيامبران را بناحق مى ‌كشتند اين از آن روى بود كه سركشى نموده و از حد درگذرانيده بودند.