(وَ لَوْ أَنَّهُمْ صَبَرُوا حَتَّیٰ تَخْرُجَ إِلَیْهِمْ لَکَانَ خَیْرًا لَّهُمْ ۚ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ)۵اگر آنها صبر مى کردند تا تو به نزد آنها بیرون آیى، براى آنان بهتر بود; و خداوند آمرزنده و مهربان است.
(یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِن جَاءَکُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَیَّنُوا أَن تُصِیبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَیٰ مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِینَ)۶اى کسانى که ایمان آورده اید! اگر شخص فاسقى خبرى براى شما بیاورد، درباره آن تحقیق کنید، مبادا به گروهى از روى ناآگاهى آسیب برسانید و از کرده خود پشیمان شوید.
(وَ اعْلَمُوا أَنَّ فِیکُمْ رَسُولَ اللَّهِ ۚ لَوْ یُطِیعُکُمْ فِی کَثِیرٍ مِّنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ وَ لَٰکِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الْإِیمَانَ وَ زَیَّنَهُ فِی قُلُوبِکُمْ وَ کَرَّهَ إِلَیْکُمُ الْکُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَ الْعِصْیَانَ ۚ أُولَٰئِکَ هُمُ الرَّاشِدُونَ)۷و بدانید پیامبر خدا در میان شماست; هرگاه در بسیارى از کارها از شما اطاعت کند، به مشقّت خواهید افتاد; ولى خداوند ایمان را محبوب شما قرار داده و آن را در دلهایتان زینت بخشیده، و کفر و فسق و گناه را منفورتان قرار داده است; کسانى که داراى این صفاتند هدایت یافتگانند.
(فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَ نِعْمَةً ۚ وَ اللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ)۸(و این) فضل و نعمتى از سوى خداست; و خداوند دانا و حکیم است.
آخر - به فتح خاء (مفردات‌قرآن)
(وَ إِن طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَیْنَهُمَا ۖ فَإِن بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَی الْأُخْرَیٰ فَقَاتِلُوا الَّتِی تَبْغِی حَتَّیٰ تَفِیءَ إِلَیٰ أَمْرِ اللَّهِ ۚ فَإِن فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَیْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَ أَقْسِطُوا ۖ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ)۹و اگر دو گروه از مؤمنان با هم به نزاع و جنگ پردازند، آنها را آشتى دهید; و اگر یکى از آن دو بر دیگرى تجاوز کند، با گروه متجاوز پیکار کنید تا به فرمان خدا بازگردد; و هرگاه بازگشت (و زمینه صلح فراهم شد)، درمیان آن دو صلح عادلانه برقرار سازید; و عدالت پیشه کنید که خداوند عدالت پیشگان را دوست مى دارد.
(إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ ۚ وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ)۱۰مؤمنان برادر یکدیگرند; پس بین دو برادر خود صلح و آشتى برقرار سازید و تقواى الهى پیشه کنید، تا مشمول رحمت او شوید.
(یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا یَسْخَرْقَوْمٌ مِّن قَوْمٍ عَسَیٰ أَن یَکُونُوا خَیْرًا مِّنْهُمْ وَلَا نِسَاءٌ مِّن نِّسَاءٍ عَسَیٰ أَن یَکُنَّ خَیْرًا مِّنْهُنَّ ۖ وَ لَا تَلْمِزُوا أَنفُسَکُمْ وَ لَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ ۖ بِئْسَ الِاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِیمَانِ ۚ وَ مَن لَّمْ یَتُبْ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ)۱۱اى کسانى که ایمان آورده اید! (هرگز) گروهى از مردان شما گروه دیگرى را مسخره نکنند، شاید آنها ازاینها بهتر باشند; و نه زنانى زنان دیگر را، شاید آنان بهتر ا(مفردات‌قرآن)ز اینان باشند; و یکدیگر را مورد طعن و عیبجویى قرار ندهید و با القاب زشت و ناپسند یکدیگر را یاد نکنید، بسیار بد است که بر کسى پس از ایمان نام کفرآمیز بگذارید; و آنها که توبه نکنند، ستمکارند.
