• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

لقب (اصول)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مقالات مرتبط: لَقَب (مفردات‌قرآن)، أَلْقابِ‌ (لغات‌قرآن)، لَقَب (مفردات‌نهج‌البلاغه)، لقب (مقالات مرتبط).


لقب در اصطلاح علمای نحو ، مقابل اسم و کنیه بوده و به معنای هر اسمی است که مشعر به مدح و یا ذم می‌باشد و دراصطلاح علم اصول به اسمِ قرار داده شده به عنوان موضوع حکم شرعی اطلاق می‌شود.


لقب، در اصطلاح علمای اصول به معنای هر اسمی است که موضوع حکم قرار می‌گیرد، چه اسم مشتق باشد و چه اسم جامد ، مانند: «الفقیر» در جمله «اطعم الفقیر».
و در اصطلاح علمای نحو ، مقابل اسم و کنیه بوده و به معنای هر اسمی است که مشعر به مدح و یا ذم می‌باشد، مانند: محمود (پسندیده) و سفّاح (خون ریز).
[۱] اصول الفقه، مظفر، محمد رضا، ج۱، ص۱۳۰.    
[۲] انوار الاصول، مکارم شیرازی، ناصر، ج۲، ص۷۹.    
[۳] الموجز فی اصول الفقه، سبحانی تبریزی، جعفر، ص۱۷۹.    


۱.۱ - نکته

لقب اصولی شامل اسم و کنیه و لقب در اصطلاح نحوی‌ها می‌گردد.
[۴] شرح اصول فقه، محمدی، علی، ج۱، ص۲۸۳.
[۵] مبادی فقه و اصول، فیض، علیرضا، ص۲۴۸.


مفهوم لقب.

۱. ↑ اصول الفقه، مظفر، محمد رضا، ج۱، ص۱۳۰.    
۲. ↑ انوار الاصول، مکارم شیرازی، ناصر، ج۲، ص۷۹.    
۳. ↑ الموجز فی اصول الفقه، سبحانی تبریزی، جعفر، ص۱۷۹.    
۴. ↑ شرح اصول فقه، محمدی، علی، ج۱، ص۲۸۳.
۵. ↑ مبادی فقه و اصول، فیض، علیرضا، ص۲۴۸.


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۷۵، برگرفته از مقاله «معنای نسبی».    




جعبه ابزار