(أ َلَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَکُم مَّا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ وَ أَسْبَغَ عَلَیْکُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَ بَاطِنَةً ۗ وَ مِنَ النَّاسِ مَن یُجَادِلُ فِی اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَ لَا هُدًی وَ لَا کِتَابٍ مُّنِیرٍ )۲۰آیا ندیدید خداوند آنچه را در آسمانها و زمین است مسخّر شما کرده، و نعمتهاى آشکار و پنهان خود را بطور فراوان بر شما ارزانى داشته است؟! ولى بعضى از مردم بدون هیچ دانش و هدایت و کتاب روشنگرى درباره خدا مجادله مى کنند.
(وَ إِذَا قِیلَلَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا وَجَدْنَا عَلَیْهِ آبَاءَنَا ۚ أَ‌وَ لَوْ کَانَ الشَّیْطَانُ یَدْعُوهُمْ إِلَیٰ عَذَابِ السَّعِیرِ )۲۱و هنگامى که به آنان گفته شود: «از آنچه خدا نازل کرده پیروى کنید.»، مى گویند: «نه، بلکه ما از چیزى پیروى مى کنیم که پدران خود را بر آن یافتیم.» آیا حتّى اگر شیطان آنان را دعوت به عذاب آتش فروزان کند (باز هم تبعیّت مى کنند)؟!
(وَ مَن یُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَی اللَّهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَیٰ ۗ وَ إِلَی اللَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ )۲۲کسى که روى خود را تسلیم خدا کند در حالى که نیکوکار باشد،به محکم ترین دستگیره چنگ زده (و به مطمئن ترین تکیه گاه، تکیه کرده است); و عاقبت همه امور به سوى خداست.
(وَ مَن کَفَرَ فَلَا یَحْزُنکَ کُفْرُهُ ۚ إِلَیْنَا مَرْجِعُهُمْ فَنُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ )۲۳و کسى که کافر شود، کفر او تو را غمگین نسازد; بازگشت همه آنان به سوى ماست و ما آنها را از اعمالى که انجام داده اند (و نتایج شوم آن) باخبر خواهیم ساخت; خداوند به آنچه درون سینه هاست آگاه است.
(نُمَتِّعُهُمْ قَلِیلًا ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ إِلَیٰ عَذَابٍ غَلِیظٍ )۲۴ما اندکى آنها را (از متاع دنیا) بهره مند مى کنیم، سپس آنها را به تحمل عذاب شدیدى وادار مى سازیم!
(وَ لَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ ۚ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ ۚ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ )۲۵وهر گاه از آنان سؤال کنى: «چه کسى آسمانها وزمین را آفریده است؟» به یقین مى گویند: «خداوند یگانه»، بگو: «الحمدللّه (که خود شما معترفید)!» ولى بیشتر آنان نمى دانند.
(لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ۚ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ )۲۶آنچه در آسمانها و زمین است فقط از آن خداست، به یقین خداوند بى نیاز و ستوده است.
(وَ لَوْ أَنَّمَا فِی الْأَرْضِ مِن شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَ الْبَحْرُ یَمُدُّهُ مِن بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَّا نَفِدَتْ کَلِمَاتُ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ )۲۷و اگر همه درختان روى زمین قلم شود، و دریا براى آن مرکّب گردد، و هفت دریا به آن افزوده شود، (اینها همه تمام مى شود ولى) کلمات خدا پایان نمى گیرد; خداوند توانا و حکیم است.
(مَّا خَلْقُکُمْ وَ لَا بَعْثُکُمْ إِلَّا کَنَفْسٍ وَاحِدَةٍ ۗ إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ )۲۸آفرینش و برانگیختن (و زندگى دوباره) همه شما (براى خداوند) همانند یک فرد بیش نیست; خداوند شنوا و بیناست.
