(أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَ یُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ کُلٌّ یَجْرِی إِلَیٰ أَجَلٍ مُّسَمًّی وَ أَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ)۲۹آیا ندیدى که خداوند شب را در روز، و روز را در شب داخل مى کند، و خورشید و ماه را مسخّر ساخته و هر کدام تا سر آمد معیّنى به حرکت خود ادامه مى دهند؟! خداوند به آنچه انجام مى دهید آگاه است.
(ذَٰلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَ أَنَّ مَا یَدْعُونَ مِن دُونِهِ الْبَاطِلُ وَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ )۳۰این به خاطر آن است که (بدانید) خداوند حق است، و آنچه غیر از او مى خوانند باطل است، و خداوند بلند مرتبه و بزرگ است.
(أَ لَمْ تَرَ أَنَّ الْفُلْکَ تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِنِعْمَتِ اللَّهِ لِیُرِیَکُم مِّنْ آیَاتِهِ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ )۳۱آیا ندیدى کشتیها به برکت نعمت خدا در دریا حرکت مى کنند تا بخشى از آیاتش را به شما نشان دهد؟! در اینها نشانه هایى است براى هر شکیباى شکرگزار.
(وَ إِذَا غَشِیَهُم مَّوْجٌ کَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَی الْبَرِّ فَمِنْهُم مُّقْتَصِدٌ ۚ وَ مَا یَجْحَدُ بِآیَاتِنَا إِلَّا کُلُّ خَتَّارٍ کَفُورٍ )۳۲و هنگامى که (در سفر دریا) موجى همچون ابرها آنان را بپوشاند (و بر سرشان سایه افکند)، خدا را با خلوص عقیده مى خوانند; امّا وقتى آنها را به خشکى رساند و نجات داد، بعضى از آنها راه اعتدال (و اخلاص) را پیش مى گیرند (در حالى که بعضى دیگر به شرک باز مى گردند); و آیات ما را هیچ کس جز پیمان شکنان ناسپاس انکار نمى کنند.
(یَا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمْ وَ اخْشَوْا یَوْمًا لَّا یَجْزِی وَالِدٌ عَن وَلَدِهِ وَ لَا مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَن وَالِدِهِ شَیْئًا ۚ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ ۖ فَلَا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا وَ لَا یَغُرَّنَّکُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ )۳۳اى مردم! تقواى الهى پیشه کنید و بترسید از روزى که نه پدرى مجازات فرزندش را پذیرا مى شود، و نه فرزندى چیزى از مجازات پدرش را; به یقین وعده الهى حق است; پس مبادا زندگانى دنیا شما را بفریبد، و مبادا (شیطان) فریبکار شما را نسبت به (کَرَم) خدا بفریبد (و مغرور سازد)!
(إِنَّ اللَّهَ عِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَ یُنَزِّلُ الْغَیْثَ وَ یَعْلَمُ مَا فِی الْأَرْحَامِ ۖ وَ مَا تَدْرِی نَفْسٌ مَّاذَا تَکْسِبُ غَدًا ۖ وَ مَا تَدْرِی نَفْسٌ بِأَیِّ أَرْضٍ تَمُوتُ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ )۳۴آگاهى از (زمان قیام) قیامت مخصوص خداست، و او باران را نازل مى کند، (و از نزول دقیق آن آگاه است) و آنچه را که در رحمها (ى مادران) است مى داند، و هیچ کس نمى داندفردا چه به دست مى آورد، و هیچ کس نمى داند در چه سرزمینى مى میرد؟ به یقین خداوند (نسبت به همه این امور) دانا و آگاه است.
